абра́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абра́нніца абра́нніцы
Р. абра́нніцы абра́нніц
Д. абра́нніцы абра́нніцам
В. абра́нніцу абра́нніц
Т. абра́нніцай
абра́нніцаю		 абра́нніцамі
М. абра́нніцы абра́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абра́нніца ж., см. выбра́нніца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абра́нніца, ‑ы, ж.

Жан. да абраннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абра́ннік м., абра́нніца ж.

1. (дэпутат) Géwählte (sub) m, f -n, -n;

2. (каханы чалавек) Líebling m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абра́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

1. Той, хто абраны кім-н. для выканання якіх-н. абавязкаў.

Дэпутаты — абраннікі народа.

2. перан. Незвычайна здольны, асаблівы чалавек.

А. лёсу.

3. Любімы чалавек, каханак.

А. сэрца.

|| ж. абра́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. абра́нніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wybranka

ж. выбранніца, абранніца;

moja wybranka — мая абранніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

жонка; баба, кабета, палавіна, старая, абранніца; прынцэса (перан., разм.); дружына (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)