Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абрамля́цьнесов. обрамля́ть, окаймля́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абрамля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., што.
1.Разм. Устаўляць у раму, рамку. Абрамляць карціну.
2.перан. Акружаць сабой што‑н., размяшчацца вакол чаго‑н., акружаючы як рамкай. Галаву дзяўчыны прыгожа абрамлялі пышныя валасы каштанавага колеру з залацістым адценнем.Васілёнак.
3.Спец. Уводзіць абрамленне ў мастацкі твор. // Служыць абрамленнем у мастацкім творы. Суровыя эпічныя карціны абрамляюць паэмы і прыдаюць стройнасць кампазіцыі.Шкраба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абрамля́цьéinrahmen vt, éinfassen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
абра́міць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., што (спец.).
1. Уставіць у раму.
А. партрэт.
2.перан. Акружыць сабой што-н., размяшчацца вакол чаго-н., акружаючы як рамкай.
3.спец. Уводзіць абрамленне ў мастацкі твор; служыць абрамленнем у мастацкім творы.
|| незак.абрамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз.абрамле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абрамля́цца, ‑яецца; незак.
Зал.даабрамляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абра́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць.
Зак.даабрамляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абрамле́нне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводледзеясл.абрамляць (у 1, 3 знач.).
2. Тое, што акружае, як рамка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обрамля́тьнесов.
1.(вставлять в раму) разг. аса́джваць, апраўля́ць;