абража́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абража́юся абража́емся
2-я ас. абража́ешся абража́ецеся
3-я ас. абража́ецца абража́юцца
Прошлы час
м. абража́ўся абража́ліся
ж. абража́лася
н. абража́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абража́цца несов.

1. оскорбля́ться;

2. страд. оскорбля́ться; уязвля́ться; см. абража́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абража́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абразіцца.

2. Зал. да абражаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абра́зіцца, -ра́жуся, -ра́зішся, -ра́зіцца; -ра́зься; зак.

Адчуць сябе абражаным, зняважаным, моцна пакрыўдзіцца.

|| незак. абража́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абража́цца, абра́зіцца beléidigt [verlétzt, gekränkt] sein, sich beléidigt [verlétzt, gekränkt] fühlen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

оскорбля́ться страд. абража́цца, зневажа́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поноси́ться​I несов., страд. га́ньбіцца, знеслаўля́цца, ла́яцца; зневажа́цца, абража́цца; см. поноси́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

urażać się

незак.

1. кніжн. абражацца, крыўдзіцца;

2. ударацца, біцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ра́зіць ’удараць’, ’абражаць’ (Нас., Гарэц.), разі́ць ’паразіць (пра хваробу)’ (паст., Сл. ПЗБ), ра́зіцца ’трапляць у няёмкае становішча’ (Нас., Гарэц.), ’абражацца’ (Гарэц.), рус. рази́ть ’біць, наносячы ўдары’, ’злаваць, крычаць’, укр. рази́ти ’біць’, польск. razić ’раніць’, ’надразаць’, чэш. raziti ’біць’, славац. raziť ’біць’, славен. ráziti ’драпаць’, балг. сразя́ ’паваліць адным ударам’. Да прасл. *raziti. Звязана з раз, рэ́заць (гл.) (Фасмер, 3, 434; Махэк₂, 510).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sensibility

[,sensəˈbɪləti]

n., pl. -ties

1) ура́жлівасьць f.

2) чульлівасьць f.

3) ура́жлівасьць, схі́льнасьць ху́тка абража́цца

4) то́нкае адчува́ньне

sensibility for colors — до́брае разро́зьніваньне ко́лераў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)