абміра́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абміра́ю абміра́ем
2-я ас. абміра́еш абміра́еце
3-я ас. абміра́е абміра́юць
Прошлы час
м. абміра́ў абміра́лі
ж. абміра́ла
н. абміра́ла
Загадны лад
2-я ас. абміра́й абміра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абміра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абміра́ць несов., разг.

1. (лишаться чувств) обмира́ть;

2. (цепенеть) мертве́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абміра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абміра́ць гл абмерці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абме́рці, абамру́, абамрэ́ш, абамрэ́; абамро́м, абамраце́, абамру́ць; абмёр, -ме́рла; абамры́; зак. (разм.).

1. Самлець, страціць прытомнасць.

2. Знямець ад нечаканага і моцнага ўзрушэння.

А. ад страху.

|| незак. абміра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. абміра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абміра́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абміраць — абмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абміра́нне ср., разг.

1. обмира́ние;

2. помертве́ние; см. абміра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ґебнуць ’загінуць’ (Сл. паўн.-зах.). Сл. паўн.-зах. лічыць гэта запазычаннем з літ. geĩbti ’абміраць, паміраць’. Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обмира́ть несов.

1. (лишаться чувств) млець, абміра́ць;

2. (цепенеть) заміра́ць, млець; см. обмере́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obumierać

незак.

1. абміраць;

2. адміраць, заміраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)