абмы́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмы́ты абмы́тая абмы́тае абмы́тыя
Р. абмы́тага абмы́тай
абмы́тае		 абмы́тага абмы́тых
Д. абмы́таму абмы́тай абмы́таму абмы́тым
В. абмы́ты (неадуш.)
абмы́тага (адуш.)		 абмы́тую абмы́тае абмы́тыя (неадуш.)
абмы́тых (адуш.)
Т. абмы́тым абмы́тай
абмы́таю		 абмы́тым абмы́тымі
М. абмы́тым абмы́тай абмы́тым абмы́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абмы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмы́ты абмы́тая абмы́тае абмы́тыя
Р. абмы́тага абмы́тай
абмы́тае		 абмы́тага абмы́тых
Д. абмы́таму абмы́тай абмы́таму абмы́тым
В. абмы́ты (неадуш.)
абмы́тага (адуш.)		 абмы́тую абмы́тае абмы́тыя (неадуш.)
абмы́тых (адуш.)
Т. абмы́тым абмы́тай
абмы́таю		 абмы́тым абмы́тымі
М. абмы́тым абмы́тай абмы́тым абмы́тых

Кароткая форма: абмы́та.

Іншыя варыянты: амы́ты.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абмы́ты

1. обмы́тый;

2. разг. обсти́ранный, обмы́тый;

1, 2 см. абмы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмы́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. да абмыць.

2. у знач. прым. Чысты, вымыты. Нарэшце зноў выбліснула сонца — абмытае, зыркае. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмы́ты ábgewaschen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

омы́тый абмы́ты, мног. паабмыва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обмы́тый абмы́ты, мног. паабмыва́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обсти́ранный абмы́ты, мног. паабмыва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

амы́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. амы́ты амы́тая амы́тае амы́тыя
Р. амы́тага амы́тай
амы́тае		 амы́тага амы́тых
Д. амы́таму амы́тай амы́таму амы́тым
В. амы́ты (неадуш.)
амы́тага (адуш.)		 амы́тую амы́тае амы́тыя (неадуш.)
амы́тых (адуш.)
Т. амы́тым амы́тай
амы́таю		 амы́тым амы́тымі
М. амы́тым амы́тай амы́тым амы́тых

Кароткая форма: амы́та.

Іншыя варыянты: абмы́ты.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Плыт 1 плут ’бярвенне, звязанае ў адзін або некалькі радоў для сплаву па вадзе’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Маш., Шат., Касп., Сл. ПЗБ, Серб., Сцяшк. МГ, жытк., Мат. Гом.; ашм., Стан.), укр. плит, пліт, рус. плот, стараж.-рус. плътъ, ст.-чэш. plet, польск. płet, płyt. Паўн.-прасл. *plъtъ, роднаснае лат. pluts ’плыт, паром’, ст.-інд. plutáṣ ’абмыты’, ’які плыве’, ст.-грэч. πλυτός ’мыты’; н.-ням. floss ’плыт’ < і.-е. *plu‑t‑o‑s < *pleu̯‑ ’плыць’ (Фасмер, 3, 285; Банькоўскі, 2, 623). Бяднарчук (JP, 64, 1–2, 26) разглядае формы плыт/płyt у якасці польска-беларускай інавацыі дагістарычнай эпохі (чаргаванне ŭ/ū), аднак першаснай усё ж была форма *plъtъ, а форма *plytъ узнікла пад уплывам асновы цяп. ч. *plynǫti, плы́нуць. Мартэнаў (Лекс. взаим., 100–102) з адноснай надзейнасцю выводзіць прасл. plъtъ з прагерм. flut‑. Сюды ж плытаць, плы́ціць ’вязаць у плыт’ (Нас.; паст., в.-дзв., Сл. ПЗБ), плытагоніць ’ганяць плыты’ (рагач., Сл. ПЗБ), плы́тнік ’плытагон’ (Нас.; Яруш., Гарэц.; Шат.; Сцяшк. МГ; іўеў., Сл. ПЗБ; б.-каш., маст., віл., бераз., рагач., Нар. лекс.; ашм., Стан.), плыта́р ’тс’ (Сл. Брэс.), плытагон (барыс., рэч., Нар. лекс.), плытагоншчык (віл., тамсама); плы́тніцкі (хлеб) ’тоўсты кавалак (хлеба)’ (Шатал.).

Плыт 2, плытюга́ ’рэдка звязаны світэр’ (драг., Жыв. НС). Да плот 1 — у выніку пераносу значэння паводле падабенства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)