Verbum

анлайнавы слоўнік

абмыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмыва́нне ср.

1. обмыва́ние;

2. разг. обсти́рывание, обмыва́ние;

1, 2 см. абмыва́ць ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмываць — абмыць.

2. Рытуальны абрад. Свяшчэннае абмыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмыва́нне н. Wáschen n -s, Ábwaschen n -s; Wáschung f -, en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

абмы́ць, -мы́ю, -мы́еш, -мы́е; -мы́ты; зак., каго-што.

1. Змыць пыл, бруд, зрабіць чыстым.

А. ногі.

А. дзіця.

2. Памыць бялізну ўсім, многім.

А. сям’ю.

3. перан. Адзначыць якую-н. падзею выпіўкай (разм.).

А. новую кватэру.

А. прэмію.

|| незак. абмыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. абмы́цца, -мы́юся, -мы́ешся, -мы́ецца (да 1 знач.); незак. абмыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 1 знач.).

|| наз. абмыва́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обмыва́ние абмыва́нне, -ння ср.;