абліга́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абліга́тны абліга́тная абліга́тнае абліга́тныя
Р. абліга́тнага абліга́тнай
абліга́тнае		 абліга́тнага абліга́тных
Д. абліга́тнаму абліга́тнай абліга́тнаму абліга́тным
В. абліга́тны (неадуш.)
абліга́тнага (адуш.)		 абліга́тную абліга́тнае абліга́тныя (неадуш.)
абліга́тных (адуш.)
Т. абліга́тным абліга́тнай
абліга́тнаю		 абліга́тным абліга́тнымі
М. абліга́тным абліга́тнай абліга́тным абліга́тных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абліга́тны

(лац. obligatus)

абавязковы, які пастаянна трапляецца (напр. а-ыя паразіты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

абліга́тны

(лац. obligatus)

абавязковы (напр. а-ая ўмова).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)