аблу́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аблу́днік |
аблу́днікі |
| Р. |
аблу́дніка |
аблу́днікаў |
| Д. |
аблу́дніку |
аблу́днікам |
| В. |
аблу́дніка |
аблу́днікаў |
| Т. |
аблу́днікам |
аблу́днікамі |
| М. |
аблу́дніку |
аблу́дніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аблу́днік м. разм. (крывадушнік) Gléisner m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
hipokryta
м. крывадушнік; аблуднік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Gléisner
m -s, - крываду́шнік, ханжа́, аблу́днік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)