абла́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абла́ўны |
абла́ўная |
абла́ўнае |
абла́ўныя |
| Р. |
абла́ўнага |
абла́ўнай
абла́ўнае |
абла́ўнага |
абла́ўных |
| Д. |
абла́ўнаму |
абла́ўнай |
абла́ўнаму |
абла́ўным |
| В. |
абла́ўны (неадуш.)
абла́ўнага (адуш.) |
абла́ўную |
абла́ўнае |
абла́ўныя (неадуш.)
абла́ўных (адуш.) |
| Т. |
абла́ўным |
абла́ўнай
абла́ўнаю |
абла́ўным |
абла́ўнымі |
| М. |
абла́ўным |
абла́ўнай |
абла́ўным |
абла́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абла́ва, -ы, ж.
1. Паляванне, пры якім месца, дзе знаходзіцца зверына, акружаецца, ачэпліваецца паляўнічымі і загоншчыкамі.
А. на ваўкоў.
2. Акружэнне якога-н. месца з мэтай злавіць каго-н.
Фашысты зрабілі аблаву.
|| прым. абла́ўны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)