абкле́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абкле́ены абкле́еная абкле́енае абкле́еныя
Р. абкле́енага абкле́енай
абкле́енае		 абкле́енага абкле́еных
Д. абкле́енаму абкле́енай абкле́енаму абкле́еным
В. абкле́ены (неадуш.)
абкле́енага (адуш.)		 абкле́еную абкле́енае абкле́еныя (неадуш.)
абкле́еных (адуш.)
Т. абкле́еным абкле́енай
абкле́енаю		 абкле́еным абкле́енымі
М. абкле́еным абкле́енай абкле́еным абкле́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абкле́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абкле́ены абкле́еная абкле́енае абкле́еныя
Р. абкле́енага абкле́енай
абкле́енае		 абкле́енага абкле́еных
Д. абкле́енаму абкле́енай абкле́енаму абкле́еным
В. абкле́ены (неадуш.)
абкле́енага (адуш.)		 абкле́еную абкле́енае абкле́еныя (неадуш.)
абкле́еных (адуш.)
Т. абкле́еным абкле́енай
абкле́енаю		 абкле́еным абкле́енымі
М. абкле́еным абкле́енай абкле́еным абкле́еных

Кароткая форма: абкле́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абкле́ены окле́енный, обкле́енный; укле́енный; вы́клеенный; см. абкле́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкле́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абклеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкле́ены beklébt; tapezíert (шпалерамі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акле́ены, см. абкле́ены

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обкле́енный абкле́ены, мног. паабкле́йваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

окле́енный акле́ены, абкле́ены, мног. паабкле́йваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кант¹, -а, М ка́нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Востры край, рабро чаго-н.

К. стала.

2. Каляровы шнурок, аблямоўка па краях або швах адзення, часцей форменнага.

3. Палоска, якой абклеены (абведзены) па краях у выглядзе рамкі малюнак, табліца і пад.

|| памянш. ка́нцік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. ка́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шпале́ра, ‑ы, ж.

1. Уст. Насценны бязворсавы дыван ці абівачная тканіна, якія маюць сюжэтны ці пейзажны малюнак, выкананы ўручную.

2. толькі мн. (шпале́ры, ‑аў). Рулонная, звычайна ўзорыстая, папера для абклейкі сцен, столі. Сцены былі, відаць, абтынкаваны, гладкія і абклеены шпалерамі блакітнага колеру. Ермаловіч.

3. звычайна мн. (шпале́ры, ‑аў). Спецыяльная рашотка або нацягнуты на жэрдкі дрот, па якіх падымаецца ўверх расліна ці да якіх падвязваюцца галіны дрэў, каб надаць ім пэўную форму. Ставіць вінаграднікі па шпалеры.

4. толькі мн. (шпале́ры, ‑аў). Рады, шарэнгі салдат, якія стаяць па абодва бакі руху каго‑, чаго‑н. Кола паліцэйскіх і шпалеры жандараў расступіліся і, прапусціўшы да шыбеніцы машыны, зноў самкнуліся. Машара. // Роўныя рады дрэў ці хмызняку, пасаджаныя па абодва бакі дарогі, сцежкі. Тут [у парку] былі пракладзены геаметрычна правільныя, радыусамі да цэнтральнай круглай пляцоўкі прамыя алеі, акружаныя стрыжанымі шпалерамі. Гавеман.

[Ад ням. Spalier, з іт. spalliera.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)