абзада́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

Даць задатак за што-н.

А. дом.

|| незак. абзада́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абзада́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абзада́чу абзада́чым
2-я ас. абзада́чыш абзада́чыце
3-я ас. абзада́чыць абзада́чаць
Прошлы час
м. абзада́чыў абзада́чылі
ж. абзада́чыла
н. абзада́чыла
Загадны лад
2-я ас. абзада́ч абзада́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час абзада́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абзада́чыць (што) сов. внести́ зада́ток (за что);

а. дом — внести́ зада́ток за дом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абзада́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Даць задатак за што‑н. Раптам прайшла навіна, што ўсю зямлю адразу абзадачылі нейкія два былыя арандатары. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзада́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абзадачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абзада́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абзадачваць — абзадачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азада́чыць

‘абзадачыць, даць задатак’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. азада́чу азада́чым
2-я ас. азада́чыш азада́чыце
3-я ас. азада́чыць азада́чаць
Прошлы час
м. азада́чыў азада́чылі
ж. азада́чыла
н. азада́чыла
Загадны лад
2-я ас. азада́ч азада́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час азада́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абзада́чваць (што) несов. вноси́ть зада́ток (за что); см. абзада́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абзада́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абзадачыць. У растэрміноўку выплаты павінна была прыйсці новая жняярка, яна і была абзадачана з самай вясны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азада́чыць I сов. (привести в недоумение) озада́чить

азада́чыць II сов., см. абзада́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)