абдыкава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абдыку́ю абдыку́ем
2-я ас. абдыку́еш абдыку́еце
3-я ас. абдыку́е абдыку́юць
Прошлы час
м. абдыкава́ў абдыкава́лі
ж. абдыкава́ла
н. абдыкава́ла
Загадны лад
2-я ас. абдыку́й абдыку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абдыку́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абдыкава́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абдыку́ю абдыку́ем
2-я ас. абдыку́еш абдыку́еце
3-я ас. абдыку́е абдыку́юць
Прошлы час
м. абдыкава́ў абдыкава́лі
ж. абдыкава́ла
н. абдыкава́ла
Загадны лад
2-я ас. абдыку́й абдыку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час абдыкава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абдыкава́ць

(лац. abdicaie)

адрачыся ад прастолу, адмовіцца ад улады, пасады або сану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

abdicate

[ˈæbdɪkeɪt]

v.

1) абдыкава́ць; адмаўля́цца

The king abdicated his throne — Каро́ль адмо́віўся ад тро́ну

2) адыхо́дзіць

Those who abdicate life socially, will soon abdicate from life itself — Ты́я, што адыхо́дзяць ад грама́дзкага жыцьця́, ху́тка ады́йдуць ад само́га жыцьця́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)