аба́цтва, -а, н.

Каталіцкі манастыр са сваімі ўладаннямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аба́цтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аба́цтва аба́цтвы
Р. аба́цтва аба́цтваў
Д. аба́цтву аба́цтвам
В. аба́цтва аба́цтвы
Т. аба́цтвам аба́цтвамі
М. аба́цтве аба́цтвах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аба́цтва ср. абба́тство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́цтва, ‑а, н.

Каталіцкі манастыр са сваімі ўладаннямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АБА́ЦТВА,

вялікі каталіцкі манастыр з маёмасцю і зямельнымі ўладаннямі, якім кіруе абат ці абатыса. Падпарадкоўваецца епіскапу, часам непасрэдна рымскаму папу. Паявіліся абацтвы ў 5—6 ст., уплывалі на рэліг., эканам. і паліт. жыццё Зах. Еўропы. У перыяд Рэфармацыі і асабліва ў ходзе бурж. рэвалюцый 18 ст. страцілі сваё значэнне. Часткова захаваліся ў Іспаніі, Францыі, Італіі і інш.

т. 1, с. 16

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аба́цтва н рэл Abtéi f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аба́цтва

(ад абат)

каталіцкі манастыр з належнымі яму ўладаннямі, якім кіруе абат або абатыса.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

abbey [ˈæbi] n. аба́цтва;

Westminster Abbey Вестмі́нстэрскае аба́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абба́тство аба́цтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да абата, абацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)