абарыге́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Карэнны жыхар краіны, мясцовасці; туземец, аўтахтон.

|| прым. абарыге́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абарыге́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абарыге́н абарыге́ны
Р. абарыге́на абарыге́наў
Д. абарыге́ну абарыге́нам
В. абарыге́на абарыге́наў
Т. абарыге́нам абарыге́намі
М. абарыге́не абарыге́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абарыге́н м. абориге́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарыге́н,

гл. абарыгены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарыге́н м. reinwohner m -s, -, rbewohner m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аўтахто́нны, -ая, -ае (спец.).

Тое, што і абарыгенны (гл. абарыген); карэнны, мясцовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абориге́н абарыге́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтахто́н

‘карэнны жыхар краіны; абарыген

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аўтахто́н аўтахто́ны
Р. аўтахто́на аўтахто́наў
Д. аўтахто́ну аўтахто́нам
В. аўтахто́на аўтахто́наў
Т. аўтахто́нам аўтахто́намі
М. аўтахто́не аўтахто́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

aborigine [ˌæbəˈrɪdʒəni] n.

1. абарыге́н; аўтахто́н; карэ́нны жыха́р, тузе́мец, ту́былец

2. Аbo riginе абарыге́н (пра карэннага жыхара Аўстраліі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

aboriginal1 [ˌæbəˈrɪdʒənl] n.

1. Aboriginal абарыге́н (пра карэннага жыхара Аўстраліі)

2. абарыге́н; аўтахто́н; карэ́нны жыха́р, тузе́мец, ту́былец, тутэ́йшы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)