абарда́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарда́жны абарда́жная абарда́жнае абарда́жныя
Р. абарда́жнага абарда́жнай
абарда́жнае		 абарда́жнага абарда́жных
Д. абарда́жнаму абарда́жнай абарда́жнаму абарда́жным
В. абарда́жны (неадуш.)
абарда́жнага (адуш.)		 абарда́жную абарда́жнае абарда́жныя (неадуш.)
абарда́жных (адуш.)
Т. абарда́жным абарда́жнай
абарда́жнаю		 абарда́жным абарда́жнымі
М. абарда́жным абарда́жнай абарда́жным абарда́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абарда́жны мор. аборда́жный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарда́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да абардажу. Абардажны бой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарда́жны марск. Énter-;

абарда́жны мо́сцік Énterbrücke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абарда́ж, -у, м.

Старадаўні спосаб марскога бою — счэпліванне свайго судна з варожым для рукапашнай схваткі.

Узяць на а.

|| прым. абарда́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аборда́жный абардажны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Énterhaken

m -s, - марск. абарда́жны крук

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

grapnel

[ˈgræpnəl]

n.

1) абарда́жны крук

2) малы́ я́кар з трыма́ ці больш кручка́мі (для ло́дак); ко́шка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ВО́РАН,

прыстасаванне, якое выкарыстоўвалася ў старажытнасці для разбурэння крапасных сцен, высадкі на сцены крэпасці ўзбр. воінаў і пры абардажы караблёў. Упершыню ўжыты ў час Пунічных войнаў (3—2 ст. да н.э.). Крапасны воран меў форму масіўнага крука, які прыводзілі ў рух некалькі воінаў, або форму калодзежнага «жураўля» са скрыняй для воінаў. Абардажны воран уяўляў сабою перакідны мост (бервяно) з метал. крукам на канцы, які ўтыкаўся ў палубу або борт карабля. Выкарыстоўваўся ў эпоху вёславага і паруснага флоту.

т. 4, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)