абарва́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарва́ны абарва́ная абарва́нае абарва́ныя
Р. абарва́нага абарва́най
абарва́нае		 абарва́нага абарва́ных
Д. абарва́наму абарва́най абарва́наму абарва́ным
В. абарва́ны (неадуш.)
абарва́нага (адуш.)		 абарва́ную абарва́нае абарва́ныя (неадуш.)
абарва́ных (адуш.)
Т. абарва́ным абарва́най
абарва́наю		 абарва́ным абарва́нымі
М. абарва́ным абарва́най абарва́ным абарва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абарва́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарва́ны абарва́ная абарва́нае абарва́ныя
Р. абарва́нага абарва́най
абарва́нае		 абарва́нага абарва́ных
Д. абарва́наму абарва́най абарва́наму абарва́ным
В. абарва́ны (неадуш.)
абарва́нага (адуш.)		 абарва́ную абарва́нае абарва́ныя (неадуш.)
абарва́ных (адуш.)
Т. абарва́ным абарва́най
абарва́наю		 абарва́ным абарва́нымі
М. абарва́ным абарва́най абарва́ным абарва́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абарва́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абарва́ны абарва́ная абарва́нае абарва́ныя
Р. абарва́нага абарва́най
абарва́нае		 абарва́нага абарва́ных
Д. абарва́наму абарва́най абарва́наму абарва́ным
В. абарва́ны (неадуш.)
абарва́нага (адуш.)		 абарва́ную абарва́нае абарва́ныя (неадуш.)
абарва́ных (адуш.)
Т. абарва́ным абарва́най
абарва́наю		 абарва́ным абарва́нымі
М. абарва́ным абарва́най абарва́ным абарва́ных

Кароткая форма: абарва́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абарва́ны

1. со́рванный;

2. обо́рванный;

3. обо́рванный;

4. обо́рванный, одёрнутый;

5. обо́рванный;

6. прост. заши́бленный;

1-6 см. абарва́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абарваць (у 1–3, 6 знач.).

2. у знач. прым. Сарваны; пазбаўлены чаго‑н. Этажэрка з кнігамі — у трэцім куце. Старыя абарваныя шпалеры месцамі заклеены газетамі. Бядуля. // Разарваны, перарваны. Ледзь прычакаўся ён [Алёшка] ранняга вячэрняга змроку. Украдкам агледзеў канцы абарваных шнуроў. Лынькоў. // Апрануты ў ірванае адзенне. Убор дзявочы абарваны, Зблытаныя косы, У вочках толькі рдзяцца слёзы, Як улетку росы. Купала. // Спынены, перапынены. А я не помню Калыханкі гэтай, Вайной абарванай, Недапетай... Скарынкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абарва́ны

1. (сарваны) ábgerissen;

2. (абадраны) zerlúmpt, ábgerissen, lúmpig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обо́рванный

1. абарва́ны, мног. паабрыва́ны;

2. адарва́ны, мног. паадрыва́ны;

3. абарва́ны, спы́нены;

4. абарва́ны; см. оборва́ть;

5. прил. (рваный) абадра́ны, мног. паабдзіра́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одёрнутый

1. абця́гнуты;

2. перен. абарва́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

obszarpany

абарваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

знябы́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Змораны, змучаны. На палку, здарожаны, знябыты, абарваны, сядзеў Гарус. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)