абане́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абане́нт абане́нты
Р. абане́нта абане́нтаў
Д. абане́нту абане́нтам
В. абане́нта абане́нтаў
Т. абане́нтам абане́нтамі
М. абане́нце абане́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абане́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Асоба, якая карыстаецца абанементам.

А. бібліятэкі.

2. Асоба або ўстанова, якая карыстаецца паслугамі стацыянарнай тэлефоннай сеткі або мабільнай сувязі пэўнага аператара.

|| прым. абане́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абане́нт м. абоне́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абане́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Асоба, якая мае абанемент.

[Ням. Abonnent ад фр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АБАНЕ́НТ

(ад франц. abonner падпісваць),

асоба, установа ці арг-цыя, якая мае права на карыстанне абанементам.

т. 1, с. 13

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

абане́нт м Abonnént m -en, -en; Ánrechtsinhaber m -s, -; Férnsprechteilnehmer m -s, - (тэлефоннай сеткі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абане́нт

(ням. Abonnent, ад фр. abonné)

1) асоба, якая карыстаецца абанементам, 2) асоба або ўстанова, якія маюць тэлефон.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

абане́нт

(ням. Abonnent, ад фр. abonné)

1) асоба, якая карыстаецца абанементам 1;

2) асоба або ўстанова, якія маюць тэлефон (напр. а. не адказвае).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

абоне́нт абане́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

telephone subscriber [ˈtelɪfəʊnsəbˌskraɪbə] n. абане́нт, улада́льнік тэлефо́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)