абамле́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў прытомнасць.

А. чалавек.

2. Анямелы, здранцвелы.

А. ад спалоху.

Абамлелыя ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абамле́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абамле́лы абамле́лая абамле́лае абамле́лыя
Р. абамле́лага абамле́лай
абамле́лае		 абамле́лага абамле́лых
Д. абамле́ламу абамле́лай абамле́ламу абамле́лым
В. абамле́лы (неадуш.)
абамле́лага (адуш.)		 абамле́лую абамле́лае абамле́лыя (неадуш.)
абамле́лых (адуш.)
Т. абамле́лым абамле́лай
абамле́лаю		 абамле́лым абамле́лымі
М. абамле́лым абамле́лай абамле́лым абамле́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абамле́лы

1. лиши́вшийся чувств;

2. (оцепеневший) помертве́вший; см. абамле́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абамле́лы, ‑ая, ‑ае.

Які страціў прытомнасць. // Анямелы, здранцвелы. Абамлелы ад страху. □ Гуслі строіць [гусляр] свае, — струны звонка звіняць, Жменяй водзіць па іх абамлелай. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обомле́вший, обомле́лый абамле́лы, самле́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

struchlały

абамлелы ад страху (жаху)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Мя́ртвы, мяртвы ’мёртвы’ (Шат., Растарг.; чэрв., Сл. ПЗБ), ’абамлелы’ (мядз., паст., лях., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг.), мАртвых вялікдзень ’радаўніца’ (Шат.). З польск. martwy ’мёртвы’ пры ад’ідэацыі бел. мёртвы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

помертве́вший и помертве́лый

1. памярцве́лы, змярцве́лы;

2. памярцве́лы, змярцве́лы, самле́лы, абамле́лы;

3. здранцве́лы, зняме́лы;

4. памярцве́лы; см. помертве́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)