абалва́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што (разм.).

1. Груба, зболыпага абчасаць што-н., падрыхтаваць для далейшай апрацоўкі.

А. камень.

А. бервяно.

2. Паспешліва, абы-як падстрыгчы (жарт.).

А. хлопца.

3. Абдурыць, ашукаць.

А. слухачоў.

|| незак. абалва́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абалва́ньванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абалва́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абалва́ню абалва́нім
2-я ас. абалва́ніш абалва́ніце
3-я ас. абалва́ніць абалва́няць
Прошлы час
м. абалва́ніў абалва́нілі
ж. абалва́ніла
н. абалва́ніла
Загадны лад
2-я ас. абалва́нь абалва́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час абалва́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абалва́ніць сов., прост.

1. оболва́нить, обтя́пать;

а. ка́мень — оболва́нить (обтя́пать) ка́мень;

2. (остричь слишком коротко или наголо) оболва́нить;

3. (лишить способности мыслить, рассуждать, соображать) оболва́нить, одура́чить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абалва́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Разм. Груба, збольшага абчасаць, падрыхтаваць для далейшай апрацоўкі. Абалваніць камень.

2. Абы-як на скорую руку пастрыгчы.

3. Пазбавіць здольнасці думаць, разумець, разважаць. // Абдурыць, ашукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абалва́ніць разм.

1. j-m das Haar zu kurz schéren*;

2. (абдурыць) fóppen vt, verálbern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Абалва́ніць ’начыста абстрыгчы’, да балван (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абалва́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абалваніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абалва́нены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абалваніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абалва́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абалваньваць — абалваніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обчекры́жить сов., прост.

1. (коротко остричь, обкарнать) абалва́ніць, абкарна́ць;

2. перен. (обмануть, провести) абалва́ніць, абдуры́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)