АБАЗІ́НСКАЯ МО́ВА,

адна з іберыйска-каўказскіх моў (абхаза-адыгейская група). Пашырана пераважна ў Карачаева-Чэркесіі, а таксама ў Адыгеі. Мае 2 дыялекты: тапанцкі (аснова літ. мовы) і ашхарскі, блізкі да абхазскай мовы. Ад абхазскай мовы адрозніваецца фанетыкай, наяўнасцю ўказальных займеннікаў, парадкавых і кратных лічэбнікаў, выкарыстаннем паслялогаў, формамі часу і ладу ў дзеясловах і інш. Для абазінскай мовы характэрны шматлікія запазычанні з кабардзіна-чэркескай мовы. Пісьменства створана ў 1932—33 на лац. аснове, з 1938 пераведзена на рус. графіку.

Літ.:

Сердюченко Г.П. Язык абазин. М., 1955.

т. 1, с. 10

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

абазі́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абазі́нскі абазі́нская абазі́нскае абазі́нскія
Р. абазі́нскага абазі́нскай
абазі́нскае		 абазі́нскага абазі́нскіх
Д. абазі́нскаму абазі́нскай абазі́нскаму абазі́нскім
В. абазі́нскі (неадуш.)
абазі́нскага (адуш.)		 абазі́нскую абазі́нскае абазі́нскія (неадуш.)
абазі́нскіх (адуш.)
Т. абазі́нскім абазі́нскай
абазі́нскаю		 абазі́нскім абазі́нскімі
М. абазі́нскім абазі́нскай абазі́нскім абазі́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)