абагу́ліць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абагу́лю абагу́лім
2-я ас. абагу́ліш абагу́ліце
3-я ас. абагу́ліць абагу́ляць
Прошлы час
м. абагу́ліў абагу́лілі
ж. абагу́ліла
н. абагу́ліла
Дзеепрыслоўе
прош. час абагу́ліўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абагу́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Зрабіць асабістае, уласнае калектыўным, грамадскім, агульным (сродкі вытворчасці, гаспадарчыя аб’екты, жывёлу і пад.).

А. маёмасць.

А. зямлю.

А. жывёлу.

|| незак. абагу́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абагу́льванне, -я, н. і абагу́ленне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абагу́ліць сов. обобществи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагу́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Зрабіць асабістае, уласнае (сродкі вытворчасці, гаспадарчыя аб’екты і пад.) калектыўным, грамадскім. Абагуліць зямлю. Абагуліць маёмасць. □ [Мікіта:] — Не гневайся, бабка. А калгас будзе. Абагулім тваю карову, авечку, свінню з парасятамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагу́ліць, абагу́льваць

1. (перадаваць грамадству) vergeséllschaften vt;

2. (аб’яднаць) verallgeméinern vt; zusámmen fassen vt;

абагу́ліць до́свед die Erfáhrungen verallgeméinern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абагу́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абагуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аграма́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што.

Абагуліць, ператварыць прыватнае, індывідуальнае ў калектыўна-грамадскае.

А. зямлю.

А. жывёлу.

|| незак. аграма́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. аграма́джанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абагу́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагульваць — абагуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обобществи́ть сов. аграма́дзіць; абагу́ліць, мног. паабагу́льваць; см. обобществля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагу́льніць, абагульня́ць гл. абагуліць, абагульваць 2.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)