Verbum

анлайнавы слоўнік

Мінскі завод «Ударнік»

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

уда́рнік

‘частка затвора агнястрэльнай зброі; дэталь механізма, інструмента’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уда́рнік

‘перадавы рабочы; музыкант’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уда́рнік³, -а, мн. -і, -аў, м.

Музыкант, які іграе на ўдарных інструментах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́рнік¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Перадавы работнік вытворчасці.

Ударнікі вытворчасці.

|| ж. уда́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́рник^I (передовой работник) уда́рнік, -ка м.;

уда́рник труда́ уст. уда́рнік пра́цы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́рніца, ‑ы, ж.

Жан. да ударнік ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уда́рнік I м. (передовой работник) уда́рник;

у. пра́цы — уда́рник труда́

уда́рнік II м., воен., муз. уда́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уда́рнік², -а, мн. -і, -аў, м.

1. Частка затвора вінтоўкі, агнястрэльнай зброі або гарматы, якая разбівае капсуль патрона пры выстрале.

2. Дэталь у механізме, інструменце, якая ўдарае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

percussionist [ˌpəˈkʌʃənɪst] n. mus. выкана́ўца на ўда́рных музы́чных інструме́нтах, уда́рнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)