Verbum

зава́блівы, -ая, -ае.

Які заваблівае, прывабны.

Заваблівыя вочы.

|| наз. зава́блівасць, -і, ж.

за́вад, -у, м.

У выразе: і заваду няма (разм.) — няма і ніколі не было.

Ласёў тут і заваду няма.

завада́тай, -я, мн. -і, -яў, м. (разм.).

Тое, што і завадатар.

завада́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто пачынае, арганізоўвае што-н., з’яўляецца ініцыятарам чаго-н.; зачыншчык, верхавод.

|| ж. завада́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

зава́дзіць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіць; зак. (разм.).

Пашкодзіць.

Лішняя капейка не з.

Гэта яго здароўю не з.

за́вадзь, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Невялікі заліў ракі ці возера з запаволеным цячэннем.

◊

Ціхая завадзь — бяспечнае, спакойнае месца.

завадны́, -а́я, -о́е.

З заводам, які прыводзіцца ў дзеянне заводам² (у 3 знач.).

Завадная лялька.

завадскі́, -а́я, -о́е.

1. Тое, што і заводскі.

2. Племянны, пародзісты (пра свойскіх жывёл).

Завадскія свінні.

заваёва, -ы, ж.

1. гл. заваяваць.

2. мн. -ы, -ёў. Тое, што заваявана; дасягненне, набытак.

заваёўваць гл. заваяваць.