Verbum

умацава́ць, умацо́ўваць

1. (прымацаваць) beféstigen vt (да чаго-н an A), féstmachen аддз vt;

2. (здароўе) stärken vt, kräftigen vt;

3. перан (дружбу, уладу) féstigen vt;

4. (замацаваць) konsolidíeren vt;

5. вайск beféstigen vt

асла́біць

1. (пазбавіць сілы) schwächen vt, entkräften vt; erschöpfen vt;

2. (дысціпліну, увагу і г. д) ábschwächen vt, míldern vt, vermíndern vt;

3. (паменшыць сілу чаго-н) schwächen vt, herábsetzen vt; náchlassen* vt (спружыну)

насмяя́цца

1. разм (уволю пасмяяцца) sich tótlachen, sich kránklachen, sich schíeflachen;

2. (з каго-н, з чаго-н, над кім-н, чым-н) áuslachen vt; verspótten vt; verhöhnen vt; spötteln vi (über A) (здзекавацца)

заахво́ціць (каго-н) j-m Lust máchen (да чаго-н auf etw. A), j-m Appetít máchen (auf etw. A); mítreißen* vt; áufmuntern vt, ermúntern vt; ánreizen vt, stimulíeren vt; ánsporten vt (прыспешваць, падганяць)

забяспе́чваць, забяспе́чыць

1. (даць сродкі) versórgen vt, verséhen* vt (чым-н mit D);

2. (гарантаваць) sícherstellen аддз vt; síchern vt (ад чаго-н vor D); gewährleisten неаддз vt, garantíeren vt;

3. (матэрыяльна) versórgen vt

збяга́ць

1. (спусціцца бегма) hinúnterlaufen* vi (s) (з чаго-н A);

збяга́ць па ле́свіцы die Tréppe hinúnterlaufen*;

2. (уцячы) entláufen* vi (s), wéglaufen* vi (s); das Wéite súchen; Férsengeld gében*; türmen vi (s) (разм)

здабыва́нне н

1. (пра карысныя выкапні) Gewínnung f -, Förderung f -;

2. (чаго-н для сябе) Áuftreiben n -s, Verscháffen n -s;

3. матэм здабыва́нне ко́раня Wúrzelziehen n -s;

здабыва́нне квадра́тнага ко́раня Beréchnung der Quadrátwurzel

разгру́зка ж

1. камерц Áusladung f -, -en; Áusladen n -s, Entláden n -s; Löschen n -s (судна);

ажыццяўля́ць разгру́зку Áusladung léisten;

спыня́ць разгру́зку Áusladung éinstellen;

2. (вызваленне ад чаго-н) Entlástung f -, Enthébung f -

абкруці́ць, абкру́чваць

1. (абвіць, абматаць) umwíckeln vt (чым-н mit D), umwínden* vt, éinwickeln vt;

2. (вакол чаго-н) wíckeln vt, schlíngen* vt (um A);

3. разм (абхітрыць) überlísten vt, beschúmmeln vt, áustricksen vt

адва́дзіць разм

1. (адвучыць) ábgewöhnen vt; entwöhnen vt (ад чаго-н G, von D);

адва́дзіць ад курэ́ння das Ráuchen ábgewöhnen (каго-н D);

2. (адпудзіць) ábschrecken vt, férnhalten* аддз vt; ábwimmeln vt (дакучлівых гасцей)