стрыва́ць

1. (вытрымаць) áushalten* vt, ertrágen* vt; dúlden vt, erdúlden vt (сцярпець);

стрыва́ць кры́ўду éine Kränkung hínnehmen* [über sich (A) ergéhen lássen*];

2. (устрымацца ад чаго-н.) an sich (A) hálten*; sich behérrschen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абабра́цца

1. (ад шалупіння і пад.) geschält wérden;

2.:

не абабра́цца (чаго-н.) sich nicht rétten können*(vor D); nicht fértig wérden (mit D);

не абабра́цца бяды́ das Únheil nicht los wérden können*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адвучы́цца

1. (ад чаго-н.) verlérnen vt (наўмысна), sich (D) etw. ábgewöhnen (наўмысна); ábkommen* vi (s) (von D);

адвучы́цца ад дурно́й звы́чкі éine schléchte Gewóhnheit áblegen;

2. (закончыць навучанне) áuslernen vi, fértig studíeren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дра́паць​II разм. (паспешліва ўцякаць) davónlaufen* vi (s), türmen vi (s), (разм.) flüchten vi (s), flíehen* vi (s), entkómmen* vi (s) (ад каго-н., чаго-н. D); áusreißen* vi (s), entwíschen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

збыць

1. (тавар) ábsetzen vt, verkáufen vt, vertréiben* vt (прадаць);

2. разм. (адвязацца, адчапіцца ад чаго-н.) ábschaffen vt, lóswerden аддз. vt;

збыць што-н з рук sich (D) etw. vom Hálse sсháffen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

здрыгану́цца erbében vi (h, s), erzíttern vi (s) (ад чаго-н. vor D); scháudern vi; (закалаціцца) zusámmenzucken vi (s), zusámmenfahren* vi (s); áuffahren* vi (s); hóchfahren* vi;

здрыгану́цца ад стра́ху vor Schreck zusámmenzucken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змага́цца

1. (біцца, ваяваць) kämpfen vi (за што-н. für, um A), ríngen* vi (um A); (супраць чаго-н. gégen A, mit D);

2. спарт. wétteifern неаддз. vi, wéttstreiten* аддз. vi (толькі inf)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наце́рці, натру́, натрэ́ш, натрэ́; натро́м, натраце́, натру́ць; нацёр, -це́рла; натры́; нацёрты; зак.

1. каго-што. Намазваючы, змазваючы (вадкасцю, маззю і пад.), расцерці.

Н. спіну.

2. што. Начысціць да глянцу, уціраючы што-н. (фарбу, воск і пад.).

Н. паркет.

3. што. Пашкодзіць, прычыніць боль трэннем, пакінуць след ад трэння.

Н. нагу.

4. чаго. Надрабніць на тарцы ў якой-н. колькасці.

Н. бульбы.

5. чаго. Нарыхтаваць у якой-н. колькасці, ачышчаючы ціскам, трэннем ад цвёрдых частачак (пра лён, каноплі і пад.).

|| незак. націра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. наце́рціся, натру́ся, натрэ́шся, натрэ́цца; натро́мся, натраце́ся, натру́цца; нацёрся, -це́рлася; натры́ся (да 1 знач.); незак. націра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 1 знач.).

|| наз. націра́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памі́ж, прыназ.

1. з Р або Т. Ужыв. для ўказання становішча прадмета або праяўлення дзеяння ў перамежку, пасярэдзіне чаго-н.

П. акном і сталом.

П. хмар.

П. двух агнёў (перан.). П. дзесяццю і дванаццаццю гадзінамі.

2. з Т або Р. Ужыв. для ўказання на групу прадметаў або асоб, у асяроддзі якіх наглядаюцца ўзаемасувязі, узаемаадносіны, узаемадзеянне.

П. намі ёсць дамоўленасць.

П. старымі сябрамі або п. старых сяброў стаў назірацца разлад.

П. намі (па сакрэце).

3. з Т. Служыць для ўказання на супастаўленне якіх-н. прадметаў, асоб, з’яў.

Розніца п. прыказкай і прымаўкай.

4. з Т. Служыць для абазначэння якой-н. групы прадметаў ці асоб, у межах якой адбываецца размеркаванне, падзел чаго-н.

Размеркаваць працу п. супрацоўнікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перане́сці, -нясу́, -нясе́ш, -нясе́; -нясём, -несяце́, -нясу́ць; -нёс, -не́сла; -нясі́; -не́сены; зак.

1. каго-што. Несучы, перамясціць цераз якую-н. прастору.

П. хлапчука цераз ручай.

2. каго-што. Памясціць у іншае месца.

П. кветкі з пакоя ў сад.

3. што. Аддзяліць частку слова для пераносу ў наступны радок.

П. апошні склад слова.

4. што. Адкласці на другі час.

П. пасяджэнне на вечар.

5. што. Зведаць, перажыць, перацярпець.

П. запаленне лёгкіх.

|| незак. перано́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць.

◊

Не пераносіць каго-чаго (разм.) — адчуваць непрыязнасць да каго-, чаго-н.

Я не пераношу гэтага чалавека.

|| наз. перанясе́нне, -я, н. (да 4 знач.) і перано́ска, -і, ДМ -но́сцы, ж. (да 1, 2 і 4 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)