Славі́ст ‘спецыяліст у галіне славістыкі, славянскай філалогіі’, славі́стыка, славісты́чны, якія ад ням. Slavist, Slawist (з 1‑й пал. XIX ст.) < лацінскай назвы славян S(c)lāvī (гл. славянін) (Рэйзак, 580) або ад лац. slavus ‘славянскі’ (Голуб-Ліер, 441).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

слесар назоўнік | мужчынскі род

Рабочы, спецыяліст па апрацоўцы, зборцы і рамонту металічных вырабаў.

  • С.-зборшчык.
  • С.-сантэхнік.

|| прыметнік: слесарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кваліфікаваны прыметнік

  1. Які мае кваліфікацыю (у 2 знач.); вопытны.

    • К. спецыяліст.

  2. Які патрабуе спецыяльных; ведаў.

    • Кваліфікаваная праца.

|| назоўнік: кваліфікаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

эксперт назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст, які дае заключэнні пры разглядзе якога-н. пытання.

  • Высокакваліфікаваны э.
  • Судовы э.

|| прыметнік: эксперты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аб’ездчык назоўнік | мужчынскі род

  1. Вартаўнік, які пастаянна аб’язджае, ахоўвае вялікі ўчастак чаго-н.

    • Лясны а.

  2. Спецыяліст па аб’ездцы коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

доменшчык назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст, які будуе, абслугоўвае доменныя печы, а таксама рабочы, што працуе ля домны.

|| прыметнік: доменшчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дэкаратар назоўнік | мужчынскі род

  1. Мастак, які піша дэкарацыі, афармляе сцэну, здымачную пляцоўку.

  2. Спецыяліст па ўпрыгожванню будынкаў, памяшканняў.

|| прыметнік: дэкаратарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

specjalista

specjalist|a

м. спецыяліст;

lekarz ~a — урач (лекар, доктар) спецыяліст;

on jest ~ą od tego — ён на гэта майстар; ён у гэтым майстар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аб’е́здчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Вартаўнік, які пастаянна аб’язджае, ахоўвае вялікі ўчастак чаго-н. Лясны а.

2. Спецыяліст па аб’ездцы коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

армату́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па збудаванні арматуры (у 2 знач.).

|| ж. армату́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. армату́ршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)