Verbum

до́лата, -а, М -лаце, мн. -ы, -аў, н.

1. Сталярны інструмент для выдзёўбвання дзірак, пазоў і пад.

2. Інструмент, які ўжываецца пры бурэнні горных парод.

|| прым. до́латавы, -ая, -ае.

во́быск, -у, мн. -і, -аў, м.

Афіцыйны агляд каго-, чаго-н. з мэтай знайсці што-н. забароненае, недазволенае і пад.

Зрабіць в.

Знайсці пры вобыску.

|| прым. абыскны́, -а́я, -о́е.

бу́лькаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Утвараць гукі, падобныя на тыя, якія бываюць пры кіпенні або пераліванні вады.

Булькае ручай.

|| аднакр. бу́лькнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. бу́льканне, -я, н.

вадзя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Хвароба, пры якой у тканках і поласцях цела збіраецца вадкасць.

2. Запоўнены вадкасцю пухір (разм.).

|| прым. вадзя́начны, -ая, -ае.

абшарпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

1. Падраць носячы, знасіць.

А. паліто.

2. Падрапаць, нарабіць драпін на паверхні чаго-н. пры неасцярожным працяглым карыстанні.

А. лакіраваны стол.

ла́дачкі, -аў, толькі мн. (дзіц.).

1. гл. ладкі.

2. Назва дзіцячай гульні, пры якой, звяртаючыся да дзіцяці са словамі: «Ладачкі, ладачкі» і г.д., пляскаюць яго далонькі адна аб адну.

ліхама́нкавы, -ая, -ае.

1. Які бывае пры ліхаманцы (у 1 знач.).

Л. стан.

2. перан. Вельмі ўсхваляваны, нервовы, празмерна паспешлівы.

Ліхаманкавая дзейнасць.

|| наз. ліхама́нкавасць, -і, ж. (да 2 знач.).

ляск, -у, м.

1. Кароткі, звонкі гук, які ўтвараецца ад удару металічнымі прадметамі аб метал або камень.

Л. ланцугоў.

2. Рэзкі, сухі гук пры лясканні чым-н.

Л. пугі.

ляшы́ць, ляшу́, ляшы́ш, ляшы́ць; ляшы́м, ляшыце́, ляша́ць; ле́шаны; незак., што і без дап. (разм.).

Пры сяўбе ўручную адзначаць чым-н. месца, дакуль засеяна.

Л. жыта.

|| наз. ляшэ́нне, -я, н.

пара́ліч, -у, м.

Хвароба, якая пашкоджвае нервовую сістэму і пры якой асобныя органы або частка цела трацяць здольнасць да адвольных рухаў.

П. ног.

Разбіты паралічам.

|| прым. пара́лічны, -ая, -ае.