чырк, выкл.
1. Ужыв. гукапераймальна для перадачы кароткага гуку пры трэнні.
2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. чыркаць (разм.).
На кавалку паперы — ч. ды ч.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)