пусці́цца, пушчу́ся, пу́сцішся, пу́сціцца; зак., у што і з інф.
1. Адправіцца куды-н.
П. ў далёкую дарогу. П. бягом.
2. Пачаць рабіць што-н. у адпаведнасці са значэннем назоўніка або інфінітыва.
П. ў скокі.
П. ў спрэчкі.
П. разважаць.
|| незак. пуска́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
zaświecić
зак.
1. засвяціць; запаліць;
zaświecić lampę — запаліць лямпу;
2. засвяціць; пачаць свяціць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
podejrzenie
podejrze|nie
н. падазрэнне;
wzbudzać ~nia — выклікаць падазрэнні;
nabrać ~ń — пачаць падазраваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Разбі́ць ’разбіць, разграміць’, ’раскалоць, раздзяліць на часткі’, ’растрэсці, расцерушыць’ (ТСБМ, Бяльк.), ’растрэсці, расцерушыць (пракосы, сена)’, ’разлучыць закаханых, сям’ю’, ’раскалоць бервяно, палена’ (Янк. 2), ’растрэсці’, ’размяшаць, разбоўтаць’, ’раздзяліць’, перан. ’наесці (пра жывот)’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), розбі́ць ’пабіць’, ’павялічыцца ў аб’ёме’, ’закласці, пачаць складваць, аснаваць’ (ТС). Ад раз- і біць (гл.). Сюды ж разбі́ты ’раз’езджаны’ (Сцяшк. Сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
расхвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць моцна хвалявацца, стаць бурным (пра мора, возера, раку і пад.).
2. Пачаць моцна хвалявацца, непакоіцца; расстроіцца. Я так расхваляваўся, што не мог доўга заснуць. Гамолка. — А ты што, дамоў не заглянеш? — Некалі, ды і не варта, толькі расхвалююцца старыя. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расшуме́цца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; зак.
Разм.
1. Пачаць моцна і доўга шумець. Вецер расшумеўся. Хвалі расшумеліся. □ Звоняць рэкі з ручаямі, Расшумеліся дубровы, Над палямі, над барамі Кліч праносяцца вясновы. Броўка.
2. Пачаць моцна крычаць, лаяцца. [Малашкін] раптам можа страшэнна расшумецца з-за дробязі. Тады пачынае крычаць тонкім пісклявым голасам, пакуль не сарвецца, не закашляецца. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
застрачы́ць 1, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак., што.
Зашыць строчкай на машыне. Застрачыць складку.
застрачы́ць 2, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак.
Разм. Пачаць страчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засцяба́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Засячы пугай, дубцом і пад.
засцяба́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць сцябаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заша́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць шамкаць. // Прашамкаць. Бабуля Матруна .. пакруціць галавой і бяззуба зашамкае: «А што — зноў не вытрымаў». Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заганары́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Пачаць ганарыцца. // Стаць ганарыстым, фанабэрыстым. [Алёша Касцянок] больш за ўсё баяўся, каб не падумалі, што ён сапраўды заганарыўся. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)