Bahn
f -, -en
1) шлях, даро́га
2) палатно́ чыгу́нкі
3) спарт. даро́жка
4) арбі́та, траекто́рыя
5) разм. трамва́й
auf die schíefe [ábschüssige] ~ geráten* — каці́цца ўніз (перан.)
sich (D) ~ bréchen* — прабіва́ць сабе́ даро́гу
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
berühren
1.
vt датыка́цца, дакрана́цца; перан. закрана́ць
◊ j-n empfíndlich ~ — закрану́ць [зачапі́ць] (каго-н.) за жыво́е
2.
(sich)
1) чапа́ць, кра́таць
(датыкацца адзін да аднаго)
2) (mit D) датыка́цца, дакрана́цца (чым-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fáden
m -s, Fäden ні́тка (тс. перан.)
sich wie ein róter ~ hindúrchziehen* — прахо́дзіць чырво́най ні́ткай
an éinem ~ hängen* — вісе́ць на валаску́
◊ da beißt kéine Maus den ~ ab — тут нічо́га не зро́біш
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verwíschen
I
1.
vt
1) сціра́ць (надпіс)
2) згла́джваць, затушо́ўваць (супярэчнасці); замята́ць (сляды злачынства)
2.
(sich) сце́рціся
(пра надпіс), згла́дзіцца (тс. перан., пра ўспамін і г.д.)
II
a размы́ты, расплы́вісты, невыра́зны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ánstechen
* vt
1) нако́лваць, начапля́ць
2) падбухто́рваць, задзява́ць, спакуша́ць
3) перан.
ángestochen kómmen* — быць тут як тут
ángestochen sein — разм. быць нападпі́тку
4) пачына́ць бо́чку (піва, віна)
5) пуска́ць у ход [эксплуата́цыю]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
згу́стак, ‑тка, м.
Густая маса, камячок, які ўтварыўся пры загусценні вадкасці. Згустак смятаны. □ Пятрусь Саўчык выцер потным рукавом згусткі крыві і прышпорыў каня. Каваль. // перан.; чаго. Канцэнтрацыя, сканцэнтраванне чаго‑н. Рылееў не пісаў спецыяльна песні, песню стварыў народ, які адабраў самы згустак тэксту ў сорак радкоў з адной думы, названай Рылеевым «Смерць Ермака». «Беларусь». Верш «Мінула пара дзявочая...» — сапраўды выхаплены з жыцця згустак чалавечай радасці, замілаванасці, смутку. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злава́цца, злуйся, злуешся, злуецца; злуёмся, злуяцеся; незак.
Адчуваць злосць; сердаваць на каго‑, што‑н. [Дзед Мікалай] не думаў пакідаць працу і вельмі злаваўся, калі бабка Вікця ўпікала, што ён цэлымі днямі прападае на ферме. Даніленка. Злуецца Аленка сама на сябе, аж палец кусае.., а нарэшце і заплакала нават. Колас. // перан. Бушаваць, лютаваць (пра з’явы прыроды). Пяты дзень злавалася пурга. Звонак. Вясной .. [рака] выходзіць з берагоў, Шуміць, Паводкай плешча і злуецца. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зліза́ць, зліжу, зліжаш, зліжа; зак., каго-што.
1. Зняць што‑н. з якой‑н. паверхні, праводзячы па ёй языком. Злізаць сняжынку з губ. // З’есці што‑н., падбіраючы языком. Злізаць смятану. Злізаць масла з хлеба.
2. перан. Разм. Знішчыць, паглынуць (пра агонь, ваду і пад.). Ранішняя зара заняла ўвесь усход і злізала зоры. Чарнышэвіч. Ад бомбы полымя злізала Усё драўляная ў млыне. Астрэйка.
•••
Як карова языком злізала гл. карова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зно́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад знасіць.
2. у знач. прым. Які прыйшоў у непрыгоднасць ад доўгай носкі (пра абутак, адзенне). — А гэта вось боты старыя, — кажа бацька, выцягнуўшы з мяшка зношаныя са збітымі абцасамі, ссохлыя боты. Галавач. // Спец. Які прыйшоў у непрыгоднасць ад доўгай работы (пра машыну, механізм і пад.).
3. перан.; у знач. прым. Разм. Без часу састарэлы; спрацаваны. Лугавы зразумеў — білася зношанае старое сэрца. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завіру́ха, ‑і, ДМ ‑русе, ж.
1. Моцны вецер розных напрамкаў з сухім снегам; мяцеліца, завея. А завіруха гудзела, памятала гурбы, прыкрывала снегам чорныя галавешкі пажарышча. Лынькоў. Лютавала ранняя суровая зіма: трашчалі марозы, вылі снежныя завірухі. Шамякін.
2. перан. Разм. Неспакой, сумятня, бязладзіца. Ваенная завіруха падхапіла і Ганну, закінула яе ў далёкі ўральскі горад. Марціновіч. Звінелі кілішкі. Пры ўсёй гэтай завірусе пан Чарнецкі аднак не выпускаў з віду сваю дачку. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)