Лэўдзік ’злодзей’, лэўдзіць ’красці’, злэўдзіць ’украсці’ (Нас.; Юрч. Вытв.). Балтызм. Параўн. літ. láudaga, láudagas ’неахайны, апушчаны’, ’гультай’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляпе́зіць ’беспадстаўна настойваць на сваім’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. lepẽzinti ’поркацца, кешкацца, карпатліва працаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляпшу́к ’абабак, Leccinum scabrum’ (вільн., ігн., Сл. ПЗБ). З літ. lepšiùkas ’тс’ (Грынавяцкене, там жа, 2, 721).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лёўкі ’запаленне калявушнай залозы’ (брасл., шальч., Сл. паўн.-зах.). Запазычана з літ. liaukos ’тс’; параўн. liauka ’залоза’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Майна́чыць ’мяняць’ (воран., ашм.), змайна́чыць ’схлусіць’ — балтызм; параўн. літ. mainýti ’мяняць’ (Грынавяцкене, LKK, 16, 177 і 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Манці́ла ’мянташка’ (калінк., Мат. Гом.). Балтызм. Параўн. літ. mentė̃ ’лапатка’. Утворана пры дапамозе суф. ‑іла < прасл. ‑idlo.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Молкаса, ст.-бел. молкаса ’глінішча’ запазычана з літ. molkasė, mólkasis ’тс’ (Яблонскіс, 128; Булыка, Лекс. запазыч., 209).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяжджы́ ’мазгі’ (Рам. 5). Да мозг (гл.). Пачатковае мя‑ пад уплывам літ. smẽgenys ’тс’. Чаргаванне зг > ждж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасвіронак ’засек’ (воран., Сл. ПЗБ). Да свіран (гл.). Прыстаўка па‑ пад уплывам літ. pasvirne ’месца ў свірне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пашурмава́ць, шурмаваць ’выказваць незадавальненне, лаяцца’ (дзярж., Нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. šurmulys ’шум, гамана, крык’, šurmuliuoti ’шумець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)