сцерагчы́, ‑рагу, ‑ражэш, ‑ражэ; ‑ражом, ‑ражаце, ‑рагуць; незак., каго-што.

1. Сачыць за захаванасцю чаго‑н.; вартаваць што‑н. Я, як кажуць, пры выкананні службовых абавязкаў: коней сцерагу, мала што можа быць. Скрыпка. [Маша:] — Аб усім ты [Павел] паклапаціўся... І выйшла, што я толькі кватэру сцерагу. Гроднеў. // перан. Не даваць парушаць, трывожыць што‑н.; ахоўваць. Шмат год, як дубы ўжо Твой [дружа] сон сцерагуць, А я ўсё змірыцца Ніяк не магу. Гілевіч.

2. і з дадан. сказам. Уважліва сачыць, пазіраць за кім‑, чым‑н. [Ліба:] — Я сцерагла, каб у хаце ніхто не стукнуў. Заперла браму. Гартны.

3. Чакаць каго‑н., падпільноўваць. Хто ведае на вайне, дзе каго смерць сцеражэ. Шамякін. / у паэт. ужыв. Белы вус, як снег калядны, Смех хавае неразгадны, Вы ахвяру сцеражэ. Колас.

4. Клапатліва засцерагаць ад чаго‑н. [Змітрок] верна служыў ляснічаму. Ён сцярог яго ад бяды і немачы, паважаў і любіў, як сына... А ляснічы лічыў яго забойцам. Чарнышэвіч. Клёны шумелі панура, Вецер блукаў у галлі. Дрэўца малое ад буры Дбала яны сцераглі. Смагаровіч.

5. Клапатліва аберагаць, захоўваць. Краіна родная мая,.. Высокі твой дзяржаўны лад У сэрцы дбайна сцерагу я. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрысці́ць, хрышчу, хрысціш, хрысціць; незак., каго-што.

1. Спраўляць над кім‑н. царкоўны абрад хрышчэння. Дзён праз дзесяць хлопчыка павезлі хрысціць. Лужанін. Як толькі Алімпа трохі акрыяла пасля родаў, маці захадзілася хрысціць у папа дзіця. Сабаленка.

2. Быць хросным бацькам або хроснай маці.

3. Рабіць знак крыжа (у 2 знач.) над кім‑, чым‑н. Як зірнулі [бабкі] на труну, напалохаліся.. Пачалі ілбы хрысціць ды галасіць. Лынькоў. На фоне акна Лялькевіч убачыў, як разгубленая, спалоханая Поля хрысціла ўслед брата і сястру. Шамякін.

4. Разм. Даваць мянушку. [Ларывон] апраўдваў сваю мянушку, якой яго паціху хрысцілі людзі: Бугай. Мележ. // Лаяць, абзываць. Глянуў стары на пустую раёўню, прынесеную пчалаводам, і раптам зноў пачаў хрысціць Юрку ўсякімі словамі. Кулакоўскі.

5. Разм. Біць, хвастаць. Я спытаўся: «І Хрысціна цябе б’е?» «Кожны дзень хрысціць, ратунку ніякага няма», — адказаў хлопчык і ўнурыў галаву. Гурскі. Хто захапляўся, гучна сёрбаў, дзед таго лыжкай па лбе хрысціў. Калачынскі.

•••

Не дзяцей хрысціць каму з кім — не мець інтарэсу да каго‑н., не жадаць мець справы з кім‑н.

Шалёны поп хрысціў каго гл. поп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nénnen

*

1.

vt

1) называ́ць, дава́ць імя́, на́зву (каму-н., чаму-н.)

man nennt ihn Klaus — яго́ заву́ць [клі́чуць] Кла́ўсам

wie nennt man dies? — як гэ́та называ́ецца?

2) называ́ць, пералі́чваць

2.

(sich) называ́ць сябе́, называ́цца

er nennt sich éinen Díchter — ён лі́чыць сябе́ палтам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

líefern

vt

1) дастаўля́ць, пастаўля́ць

frei Haus ~ — дастаўля́ць бяспла́тна на дом

éinen Zéugen ~ — прыве́сці [прадста́віць] све́дку

2)

éinen Bewéis ~ — даказа́ць, прыве́сці до́каз

j-m éine Schlacht ~ — дава́ць бой каму́-н.

3) выпуска́ць (прадукцыю)

◊ er ist gelíefert, er ist ein gelíeferter Mann — ён ко́нчаны чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

firmować

незак. co1. даваць сваё імя; ставіць свой подпіс пад чым, падпісваць што;

Departament Prawny nie chce firmować tego kontraktu — юрыдычны аддзел не жадае падпісваць гэты кантракт;

2. уст. падтрымліваць, падмацоўваць сваім аўтарытэтам;

Sejm nie może firmować podejrzanej działalności — Сойм не можа падтрымліваць падазроную дзейнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

present​4 [prɪˈzent] v.

1. дары́ць, падно́сіць, уруча́ць;

present a prize to the winner/present the winner with a prize уруча́ць прыз перамо́жцу

2. прадстаўля́ць; пака́зваць, падава́ць, прад’яўля́ць;

present a report/evidence прадстаўля́ць дакла́д/до́казы;

present one’s passport/tickets прад’яўля́ць па́шпарт/біле́ты

3. перадава́ць, пасыла́ць;

present one’s apologies прыне́сці прабачэ́нні;

present one’s compliments вы́казаць паша́ну

4. знаёміць, прадстаўля́ць;

He was presented to the Queen. Ён быў прадстаўлены каралеве.

5. пака́зваць, дава́ць спекта́кль;

The National Theatre is presenting a new production of “Hamlet”. Нацыянальны тэатр паказвае новую пастаноўку «Гамлета».

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тушы́ць 1 ‘гасіць, спыняць гарэнне’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Бяльк., Касп., Яруш., Сержп. Прымхі, ТС, Юрч. Сін., Вруб.): pierunovy ahoń hrech tuszyć (Пятк. 2), перан. ‘спыняць, заглушаць, не даваць развівацца’ (ТСБМ). Параўн. укр. туши́ти ‘гасіць, супакойваць’, рус. туши́ть ‘тс’, стараж.-рус. утушити ‘задушыць’. Прасл. *tušiti ‘тушыць, супакойваць, рабіць ціхім’ — каўзатыўны дзеяслоў у адносінах да *tuxnǫti (гл. тухнуць 1), з якім знаходзіцца ў этымалагічнай сувязі (Борысь, 655), роднасны ст.-прус. tusnan ‘ціхі’, літ. tausýtis ‘сціхнуць (пра вецер)’, ст.-інд. tosáyati ‘супакойвае’, што да < і.-е. *tou̯s‑ ‘ціхі, мірны’ (Скок, 3, 528; Фасмер, 4, 128; ЕСУМ, 5, 687). Сюды ж адносіцца запазычанае са ст.-польск. tuszyć ‘спадзявацца, мець надзею’ ст.-бел. тушити, тушыти ‘тс’ (1577 г., ГСБМ) з развіццём значэння ад ‘супакойвацца, суцішацца’ да ‘спадзявацца’ (Борысь, 655; ЕСУМ, 5, 689), што можа лічыцца семантычнай інавацыяй часткі іранска-праславянскага моўнага арэала (Трубачоў, Труды, 2, 83).

Тушы́ць 2 ‘варыць на малым агні ў закрытай пасудзіне’ (ТСБМ, Нас., ТС, Касп.). Укр. дыял. туши́ть ‘тс’, рус. туши́ть ‘тс’, польск. дыял. túszyć, побач з tusić, dusić ‘тс’, харв. túšiti, балг. задуша̀вам ‘тс’. Гістарычна фармальна ідэнтычнае прасл. *tušiti (гл. тушыць 1); варыянтнасць асновы слова ў розных славянскіх мовах тлумачыцца кантамінацыяй ці застаецца няяснай (Скок, 3, 528; Слаўскі, 1, 180; Махэк₂, 135).

Тушы́ць 3 ‘рабіць тухлым’, тушы́цца ‘рабіцца тухлым’ (Юрч. СНЛ). Да ту́хлы (гл.) з чаргаваннем х > ш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

affect

I [əˈfekt]

v.t.

1) дзе́яць; уплыва́ць; мяня́ць, зьмяня́ць

The disease affected his mind — Хваро́ба падзе́яла на яго́ны ро́зум

2) хвалява́ць; зваруша́ць; крана́ць сэ́рца, закрана́ць

The news affected him — Наві́на ўсхвалява́ла яго́

Nothing could affect him — Нішто́ не крана́ла яго́

II [əˈfekt]

v.t.

1) удава́ць, прыкі́двацца

affect ignorance — удава́ць няве́даньне

2) дава́ць перава́гу

3) удава́ць; напуска́ць вы́гляд

He affects carelessness in dress — Ён нядба́йна адзяе́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

afford

[əˈfɔrd]

v.t.

1) магчы́, мець магчы́масьць, дазваля́ць сабе́

We can’t afford a new car — У нас няма́ гро́шай на но́вае а́ўта

A busy man can’t afford a delay — Заня́ты чалаве́к ня мо́жа чака́ць

2) дава́ць, забясьпе́чваць, прыно́сіць, радзі́ць

Our garden affords a good supply of fresh vegetables — Наш гаро́д дае́ до́брыя збо́ры сьве́жае гаро́дніны

Reading affords pleasure — чыта́ньне дае́ прые́мнасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

grant

[grænt]

1.

v.t.

1) дава́ць (то́е, пра што про́сяць); дазваля́ць

to grant scholarship (permission) — даць стыпэ́ндыю (дазво́л).

2) прызнава́ць праўдзі́вым; згаджа́цца, прызнава́ць слу́шнасьць

3) узнагаро́джваць, надава́ць (правы́, прывіле́і); афіцы́йна перада́ць каму́ маёмасьць

2.

v.i.

згаджа́цца на што

3.

n.

1) атрыма́нае пра́ва (прывіле́й, зямля́), грашо́вая дапамо́га; стыпэ́ндыя, дата́цыя, субсы́дыя f.

2) прызна́ньне, нада́ньне (пра́ва); перада́ча f. (маёмасьці)

•

- take for granted

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)