перадвае́нны, ‑ая, ‑ае.
Які бывае перад вайной, папярэднічае вайне. Перадваеннае палітычнае становішча. // Які быў да вайны, даваенны. Перадваенны перыяд. Перадваенныя пяцігодкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
балга́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Балгарыі, балгараў. // Які знаходзіцца ў Балгарыі. Балгарская Акадэмія навук. // Выраблены ў Балгарыі. Балгарскія сувеніры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бальні́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да бальніцы; уласцівы бальніцы. Бальнічны рэжым. // Які належыць бальніцы. Бальнічны корпус.
•••
Бальнічны ліст гл. ліст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
барахо́льшчык, ‑а, м.
Разм.
1. Чалавек, які скуплівае і перапрадае старыя рэчы.
2. Чалавек, які захапляецца набыццём рэчаў, асабліва адзення, абутку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кампрэ́сарны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кампрэсара, прызначаецца для яго. Кампрэсарнае масла. // Які складаецца з кампрэсараў. Кампрэсарная ўстаноўка. Кампрэсарная станцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камсамо́льскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да камсамола, камсамольцаў. Камсамольскі білет. Камсамольскі значок. Камсамольскія справы. // Які складаецца з камсамольцаў. Камсамольская арганізацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капіі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Уст. Перапісчык, які знімае копіі з дакументаў.
2. Мастак, які капіруе арыгінальныя творы іншых мастакоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кісларо́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кіслароду. Кіслародны пах. // Які прызначаны для вырабу кіслароду. Кіслародны цэх.
•••
Кіслародная падушка гл. падушка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́лавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кола. Колавы след.
2. Які перамяшчаецца з дапамогай колаў. Колавы трактар. Колавы параход.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крышталі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да крышталя. Крышталічная будова. Крышталічны стан рэчыва. // Які складаецца з крышталёў. Крышталічная парода. Крышталічны сланец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)