Verbum

занепако́іць, -ко́ю, -ко́іш, -ко́іць; -ко́ены; зак.

Пачаць непакоіць.

З. просьбамі і заявамі.

зане́сці, -нясу́, -нясе́ш, -нясе́; -нясём, -несяце́, -нясу́ць; -нёс, -не́сла; -нясі́; -не́сены; зак.

1. каго-што. Несучы, даставіць куды-н. мімаходам, па дарозе.

З. кнігі ў бібліятэку.

2. каго-што. Закінуць, прымусіць апынуцца дзе-н. вельмі далёка, накіраваць не туды, куды належыць.

Лёс занёс майго таварыша на Далёкі Усход.

Куды гэта вас занесла?

3. што. Падняць або, падняўшы, адвесці ўбок.

З. канец бервяна.

З. руку для ўдару.

4. каго-што. Запісаць, упісаць у што-н.

З. на Дошку гонару.

З. чыю-н. думку ў пратакол.

5. звычайна безас., што. Засыпаць, замесці.

Дарогу занесла снегам.

|| незак. зано́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць.

|| наз. зано́с, -у, м. (да 5 знач.) і занясе́нне, -я, н. (да 3 і 4 знач.).

|| прым. зано́сны, -ая, -ае (да 2 і 5 знач.).

зане́сціся, -нясу́ся, -нясе́шся, -нясе́цца; -нясёмся, -несяце́ся, -нясу́цца; занёсся, -не́слася; -нясі́ся; зак.

1. Далёка заехаць, заляцець, забегчы.

Коні занесліся ў чыстае поле.

2. Далёка зайсці ў думках, марах.

З. думкамі ў далёкія краіны.

|| незак. зано́сіцца, -но́шуся, -но́сішся, -но́сіцца.

зані́зіць, -ніжу, -нізіш, -нізіць; -ніжаны; зак., што.

Занадта знізіць, панізіць.

З. патрабаванні.

З. расцэнкі.

|| незак. заніжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. заніжэ́нне, -я, н.

зано́с, -у, м.

1. гл. занесці.

2. Намеценая завірухай гурба, якая перагароджвае шлях.

Снежныя заносы.

зано́швацца гл. занасіцца.

зано́шваць гл. занасіць.

занудзі́цца, -джу́ся, -дзі́шся, -дзі́цца; -дзі́мся, -дзіце́ся, -дзя́цца; зак., па кім-чым і без дап.

Засумаваць, замаркоціцца.

З. па родным доме.

зану́дзіць, -іць; безас., зак., каго.

Пачаць нудзіць.

З самага ранку яго занудзіла.

занумарава́ць гл. нумараваць.