газалі́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да газаліну, звязаны з яго вытворчасцю і выкарыстаннем. Газалінавы пах. Газалінавы цэх. // Які працуе на газаліне. Газалінавы рухавік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
генеты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да генезісу, вывучае паходжанне, развіццё чаго‑н. Генетычная сувязь.
2. Які мае адносіны да генетыкі. Генетычная інфармацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аско́лачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да асколка. Асколачная рана. // Які разрываецца на шматлікія асколкі, разлічаны на паражэнне асколкамі. Асколачная граната. Бомба асколачнага дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атмасфе́рны, ‑ая, ‑ае.
Які маецца ў атмасферы. Атмасферны азот. // Які адбываецца ў атмасферы, утвараецца ў ёй. Атмасферная электрычнасць. Атмасферныя ападкі. // Уласцівы атмасферы. Атмасферны ціск.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
безапеляцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не падлягае абскарджанню, апеляцыі. Безапеляцыйнае рашэнне.
2. Які не дапускае пярэчанняў, сумненняў; катэгарычны. Безапеляцыйныя вывады. Безапеляцыйны тон. Безапеляцыйнае сцвярджэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вушны́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да вуха (у 1, 2 знач.). Вушная ракавіна. Вушныя хваробы. // Які спецыялізуецца на лячэнні хвароб вуха. Вушны ўрач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вытво́рчы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае дачыненне да вытворчасці. Вытворчая праграма, практыка. Вытворчы працэс.
2. Які непасрэдна займаецца вытворчасцю, вырабам чаго‑н. Вытворчая брыгада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбе́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец.
1. Які мае адносіны да адбелкі. Адбельная вытворчасць. // Які служыць, прызначаны для адбелкі. Адбельныя гліны.
2. Падвергнуты адбелцы. Адбельная пража.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзяво́чы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дзяўчыны; які належыць дзяўчыне, дзяўчатам, уласцівы ім. Дзявочыя гады. Дзявочая сукенка. Дзявочы голас. Дзявочы інтэрнат. Дзявочая прыгажосць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́казны, ‑ая, ‑ае.
1. Які можа быць даказан. Доказнае палажэнне.
2. Які з’яўляецца добрым доказам, пацвярджае што‑н.; пераканаўчы, грунтоўны. Доказная аргументацыя. Доказнае пярэчанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)