Verbum

лі́шні, -яя, -яе.

1. Збыткоўны, які перавышае адпаведную колькасць, празмерны.

Лішнія грошы.

Лішнія турботы.

2. Непатрэбны, бескарысны.

Лішнія рэчы.

3. Дадатковы, пабочны.

Сказаць л. раз не шкодзіць.

◊

Без лішніх слоў — не размаўляючы доўга.

лука́, -і́, ДМ луцэ́, мн. лу́кі і (з ліч. 2, 3, 4) лукі́, лук, ж.

1. Дугападобны паварот ракі, а таксама мыс, які абгінаецца ракой.

2. Выгін пярэдняга ці задняга краю сядла.

лы́сы, -ая, -ае.

1. Які мае лысіну, з лысінай.

Лысая галава.

Лысае цяля.

2. перан. Пазбаўлены расліннасці.

Л. курган

◊

І не лыс Габрусь (разм.) — хоць бы што, нішто не дзейнічае на каго-н.

мале́нькі, -ая, -ае.

1. Нязначны па велічыні, памерах, колькасці.

Маленькая хатка.

М. мароз.

М. атрад.

2. Нязначны, які не мае істотнага значэння.

Маленькія непрыемнасці.

3. Тое, што і малалетні.

Любіць сваіх маленькіх (наз.).

мара́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Той, хто служыць у флоце.

2. Чалавек, які добра ведае мора і марскую справу.

|| памянш.-ласк. марачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. мара́цкі, -ая, -ае.

мардва́, -ы́, ж., зб., адз. мардвін, -а, м.

Народ, які складае насельніцтва Рэспублікі Мардовія, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. мардві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. мардо́ўскі, -ая, -ае.

марыяне́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Лялька, якой кіруе акцёр пры дапамозе спецыяльнага прыстасавання.

Тэатр марыянетак.

2. перан. Пра чалавека, урад, які бяздумна дзейнічае па ўказцы, па волі іншых.

мяце́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

1. Снежная бура, завея.

Разгулялася м.

2. Народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе з частымі зменамі фігур і паваротамі.

|| прым. мяце́лічны, -ая, -ае (да 1 знач.).

іне́ртны, -ая, -ае.

1. Які мае інерцыю (у 1 знач.; спец.).

2. Бяздзейны, безыніцыятыўны, пасіўны.

І. чалавек.

○

Інертныя газы — газы, якія не ўступаюць у хімічныя рэакцыі.

|| наз. іне́ртнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

калары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Мастак, які ажыццяўляе сваю творчую задуму сродкамі каларыту (у 1 знач.).

2. Спецыяліст па расфарбоўцы тканін (спец.).

|| прым. каларысты́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).