дыяста́з, ‑у, м.

Спец.

1. Арганічнае злучэнне, што належыць да групы ферментаў і выклікае ператварэнне крухмалу ў цукар.

2. Разыходжанне дзвюх касцей у суставе з-за намнажэння ў ім вадкасці.

[Ад грэч. diastasis — раз’яднанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мары́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Прыстасаванне, пры дапамозе якога мераць насякомых. Марылка для коканаў.

2. Спец. Вадкасць, якой насычаюць паверхню дрэва з мэтай афарбоўкі; пратрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меа́ндр, ‑а і ‑у, м.

Спец.

1. ‑а. Звіліна, лука ў цячэнні ракі, характэрная для раўнінных рэк.

2. ‑у. У мастацтве — геаметрычны арнамент, узор у выглядзе выгнутых ліній або палос.

[Ад назвы звілістай ракі Меандр у Малой Азіі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́лас, ‑у, м.

Спец. Агульнае паняцце меладычнай, песеннай асновы ў музыцы. З народнай песняй паэзія Купалы .. сутыкаецца ў шматлікіх момантах, але ўзрастае яна не толькі на аснове народнага меласу. Навуменка.

[Грэч. mélos — песня, мелодыя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

му́льда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец.

1. Форма залягання слаёў горных парод у выглядзе чашы ці карытападобнага прагібу.

2. Металічная скрыня для механізаванай загрузкі шыхтавых матэрыялаў у сталеплавільную печ.

[Ням. Mulde — карыта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мультыпліка́тар, ‑а, м.

Спец.

1. Фотакамера з некалькімі аб’ектывамі, якая дае адначасова многа здымкаў з аднаго і таго ж прадмета, а таксама прылада для размножвання копій.

2. Спецыяліст па мультыплікацыі.

[Лат. multiplicator — памнажаючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., каго-што.

Спец.

1. Апавясціць (апавяшчаць) аб чым‑н. нотай якую‑н. дзяржаву, дыпламатычнае ведамства і пад.

2. Паведаміць (паведамляць) аб апратэставанні вэксаля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерва́цыя, ‑і, ж.

1. Спец. Размеркаванне жылак на пласцінках лісцяў і крылах насякомых; жылкаванне.

2. Уст. Нервовае расстройства. Бацька змоўк, анямеў, толькі калаціўся ад нервацыі дробненька, як у трасцы... Гарэцкі.

[Фр. nervation — размеркаванне жылак у лістах.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітрава́нне, ‑я, н.

Спец.

1. Хімічная рэакцыя замяшчэння вадароду нітрагрупай у арганічных злучэннях. Нітраванне цэлюлозы.

2. Хіміка-тэрмічная апрацоўка паверхні сталёвых і тытанавых вырабаў з мэтай надаць ёй высокую цвёрдасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак. што.

Спец.

1. зак. Правесці нітраванне (у 1 знач.).

2. зак. і незак. Зрабіць (рабіць) нітраванне (у 2 знач.); падвергнуць (падвяргаць) уздзеянню нітрыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)