venerable [ˈvenərəbl] adj.

1. fml шано́ўны, паважа́ны

2. relig. прападо́бны;

the Venerable… Яго́ Прападо́бнасць… (пра архіепіскапа ў англіканскай царкве)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́ванітаваць, ‑туе; безас. зак.

Разм. Пра рвоту; вырваць. Яго выванітавала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воўнапрадзі́льня, ‑і, ж.

Прадпрыемства або частка яго, дзе прадзецца воўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авія́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць авіятару, мае дачыненне да яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асці́на, ‑ы, ж.

Асцё; адзін вусік асця або частачка яго.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небяско́нцы, ‑ая, ‑ае.

Які мае канец; абмежаваны. Магчымасці яго небясконцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыніжа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прыніжае чалавека, яго чалавечую годнасць; зневажальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ён, яго, яму, ім, аб ім; мн. яны; займ. асаб. 3 ас. адз. м.

1. Ужываецца (з мэтай пазбегнуць паўтарэння) замест назоўніка мужчынскага роду адзіночнага ліку, які абазначае, звычайна ў папярэднім кантэксце, прадмет гаворкі. Нават калі скінуць гадоў пятнаццаць з плячэй дзеда Талаша, то і тады ён быў ужо немалады. Колас. Сцяпан Варанец падышоў да параненага і, разадраўшы на ім кашулю, пачаў перавязваць. Крапіва.

2. толькі Р. Ужываецца ў знач. прыналежнага займенніка; ягоны. Яго дзеці. Яго работа. □ Крыніцы неадольнай магутнасці савецкага народа і яго арміі, якія разграмілі мацнейшага ворага, закладзены ў самой прыродзе сацыялістычнага ладу. «Звязда». Яго гнуткае цела згіналася і разгіналася, як сталёвая спружына. Мурашка.

3. У спалучэнні з «вось» ужываецца ў знач. узмацняльнай або ўказальнай часціцы. Канец вайне! Вось ён — глыбокі тыл! Як ціха тут! Як марыцца салодка. З. Астапенка.

•••

Бог (чорт, пярун, ліха, халера) яго ведае гл. бог.

Вось я яго (іх, ім) гл. я.

Хто яго ведае гл. хто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Галадо́к ’расліна Scleranthus annuus L.’ (рус. дива́ла). Гл. БРС, Кіс. Паходжанне гэтага слова няяснае. Няма яго і ў суседніх мовах.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галаснікі́ ’доўгае пер’е ў хвасце пеўня’ (Шатал.). Гэтага слова няма ў іншых слав. мовах, невядома яго гісторыя, матывацыя (унутраная форма).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)