ашаламані́цца, ‑маню́ся, ‑мо́нішся, ‑мо́ніцца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ашаламані́цца, ‑маню́ся, ‑мо́нішся, ‑мо́ніцца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́рада,
У спалучэнні перада мной (мною) — тое, што і перад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блаславі́ць, ‑слаўлю, ‑славіш, ‑славіць;
Тое, што і благаславіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
будзі́льнік, ‑а,
Гадзіннік са спецыяльным заводам для падачы званка ў патрэбны час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кара́куль, ‑ю,
Шкурка ягнят каракульскіх авечак з кароткай пакручастай шэрсцю шэрага або чорнага колеру.
[Ад геагр. назвы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ло́пух, ‑у,
Двухгадовая або шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з буйнымі шырокімі лістамі і ўчэпістымі калючкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да магіі.
2. Незвычайны па сіле ўздзеяння; цудадзейны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе;
Станавіцца мокрым, вільготным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злі́тнасць, ‑і,
Уласцівасць і стан злітнага; адзінства каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іко́на, ‑ы.
Малюнак бога або святога як прадмет рэлігійнага пакланення; абраз 1.
[Грэч. eikōn — малюнак, абраз, падабенства.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)