раззлава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раззлаваць.

2. у знач. прым. Якога ўвялі ў злосць, раззлавалі. Перад .. [Сымонам] стаяў не той рахманы жартаўнік Даніла, добры і памяркоўны швагер, а раззлаваны, чужы чалавек. Чарнышэвіч. Раззлаваны зубр надзвычай быстры і ярасны, можа накінуцца нават на чалавека. Хадкевіч. // Які выяўляе злосць, раздражненне. Раззлаваны твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саме́ц, ‑мца, м.

1. Асобіна мужчынскага полу. Ёсць у нас самцы [алені], у якіх рогі важаць па восем кілаграмаў і нават болей. В. Вольскі.

2. Мужчына як носьбіт біялагічных уласцівасцей свайго полу; празмерна падкі да жанчын. Не падабаўся.. [Лабановічу] гэты твар самаздаволенага самца [Сухаварава] і гэтыя адвіслыя мокрыя губы з паднятымі ўгару чорнымі вусікамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́зма, ‑ы, ж.

Сутаргавае скарачэнне мышцаў (горла, страўніка і інш.). Міша адчуваў, як у яго, нібы перад плачам, спазма сціскае горла. Карпюк. Потым вочы Цулукідзе ажылі, і твар яго скрывіла спазма болю. Мележ. // Прыпадак такой сутаргі. Мы спачувалі ёй, суцяшалі, як маглі, а яна [ўдава] ў слязах, заікаючыся ў спазмах, нешта прамовіла пам... Пестрак.

[Грэч. spasma — сутарга, сцягванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́рыць, ‑рыць; незак., каго-што.

Рабіць больш старым, падобным да старога. Гаспадар хаты — нізкі ростам, хударлявы, з паголенай барадой, але пышнымі рудаватымі вусамі. Вусы гэтыя, аднак, не старылі, а, наадварот, маладзілі яго. Шамякін. [Сівыя пасмы], як ні дзіўна, зусім не старылі нашага калегу, а надавалі яму выгляд чалавека маладога. Нядзведскі. Сур’ёзнасць старыць малады твар. Калюга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ума́заць сов.

1. вма́зать;

у. цаглі́ну ў сцяну́ — вма́зать кирпи́ч в сте́ну;

2. (у што) ума́зать (чем), вы́мазать (в чём);

у. во́пратку ў глі́ну — ума́зать (вы́мазать) оде́жду гли́ной;

у. твар у гразь — вы́мазать лицо́ гря́зью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ngesicht

n -s, -e i -er высок. аблі́чча, твар

im ~ des Tdes — пе́рад аблі́ччам сме́рці

ich knne ihn von ~ — я ве́даю яго́ зво́нку

im Schwiße sines ~s — у по́це чала́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ugly

[ˈʌgli]

adj.

1) бры́дкі, непрыго́жы

an ugly house — непрыго́жы дом

an ugly face — бры́дкі твар

2) дрэ́нны, непрые́мны

an ugly task — непрые́мнае зада́ньне

3) небясьпе́чны

an ugly wound — небясьпе́чная ра́на

4) informal з паску́дным хара́ктарам; зласьлі́вы; сварлі́вы, агі́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

alive [əˈlaɪv] adj.

1. жывы́;

remain alive заста́цца жывы́м

2. ажы́ўлены;

Mary’s face was alive with happiness. Твар Мэры свяціўся ад шчасця.

3. : keep a tradition alive праця́гваць трады́цыю

alive and kicking жывы́ і здаро́вы;

be alive to the danger усведамля́ць небяспе́ку;

more dead than alive ні жы́вы ні мёртвы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vacant [ˈveɪkənt] adj.

1. незаня́ты, во́льны;

a vacant appartment незаня́тая кватэ́ра;

a vacant seat во́льнае ме́сца (у тэатры, аўтобусе і да т.п.)

2. fml вака́нтны;

a vacant post вака́нтная паса́да

3. бязду́мны; пусты́;

a vacant face не выра́зны твар;

a vacant mind по́ўная адсу́тнасць ду́мак; ту́пасць;

with a vacant stare бязду́мна; няўця́мна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ме́лькам, прысл.

1. (у спалучэнні з дзеясл.: «бачыць», «глянуць» і пад.). Нядоўга, імгненна. Хацелася яшчэ раз хоць мелькам зірнуць .. [Мілоўскаму] у твар. Галавач.

2. Няўважліва, бегла, мімаходам. Лапыр мелькам зірнуў на загалоўкі, больш уважліва — на друкаваныя подпісы і ўжо з нейкай павагай вярнуў выразкі гаспадару. Паслядовіч. [Мірон Іванавіч] мелькам зірнуў на ходзікі: быў пачатак чацвёртай гадзіны. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)