ка́зус, ‑у,
1. Складаная, заблытаная справа ў судовай практыцы.
2.
[Лац. casus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́зус, ‑у,
1. Складаная, заблытаная справа ў судовай практыцы.
2.
[Лац. casus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́рва, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
невыка́зны, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрыто́ены, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нерво́знасць, ‑і,
Уласцівасць і стан нервознага; хваравітая раздражненасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пансіёнскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пансіёна, пансіянераў, належыць пансіёну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паясне́лы, ‑ая, ‑ае.
Які паяснеў, стаў ясным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перапало́х, ‑у,
Агульны нечаканы спалох; збянтэжанасць; паніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тарака́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да таракана.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тыгры́ны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тыгра (у 1 знач.), належыць яму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)