peregrine

[ˈperəgrɪn]

1.

n.

вялі́кі со́кал

2.

adj.

1) заме́жны, неутэ́йшы; чужы́

2) які́ падаро́жнічае па чужы́х краёх; вандро́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

приско́рбие ср., уст. жаль, род. жа́лю м., сму́так, -тку м.;

с глубо́ким (серде́чным) приско́рбием з глыбо́кім жа́лем, з душэ́ўным сму́ткам;

к (глубо́кому) приско́рбию книжн. на вялі́кі жаль;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прописно́й

1. (о буквах) вялі́кі;

прописно́е Л вялі́кае Л;

2. (для прописки) прапісны́;

прописно́й листо́к прапісны́ лісто́к;

3. (всем известный) прапісны́;

прописна́я и́стина, мора́ль прапісна́я і́сціна, мара́ль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ге́ній м.

1. (здольнасць) Genie [ʒe´ni:] n -s, -s, Schöpferkraft f -;

2. (вялікі чалавек) Geníe [ʒe´ni:] n, geniáler Mensch;

◊

до́бры ге́ній Génius m -, -ni¦en, Schútzgeist m -(e)s, -er;

злы ге́ній böser Geist

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жаль м.

1. (пачуццё жаласці) Mítleid n -(e)s;

вы́казаць жаль sein Bedáuern äußern (з выпадку чаго-н. über A);

2. (пачуццё горычы) Bítternis f -;

◊

на вялі́кі жаль zu méinem [déinem…] Bedáuern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які перавышае меру, вельмі вялікі па велічыні, памерах, сіле і пад. Надмерны цяжар. Надмерная праца. Надмернае захапленне. □ Гэтыя радкі не бяруць на сябе смеласць даць жыццёвы ці творчы партрэт пісьменніка. Гэта было б надмернай задачай для асобных занатовак. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папа́р, ‑у, м.

Поле, пакінутае на адно лета незасеяным з мэтай паляпшэння глебы пад пасеў азімых. Узараць папар. Пераворваць папар. □ Пасвіў я на папары. Гэта вялікі клін зямлі, пакінуты дзірваном да самай восені. Грамовіч. І зелянелі вербалозы, А за гарой папар чарнеў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачці́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць пачцівага. [Ганя], мабыць, вялікі начальнік, калі дырэктар яе слухае з такой пачцівасцю. Грамовіч. // Пачцівыя адносіны да каго‑, чаго‑н. [Яраш] бадай пакутаваў, калі бачыў, што маладыя ўрачы баяцца яго і праяўляюць залішнюю пачцівасць, быццам ён сапраўды сівагаловы прафесар, сусветнае свяціла. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бары́ш, ‑у, м.

1. Пачастунак пасля куплі-продажу, заключэння здзелкі. Усякі.. торг і сканчэнне торгу звычайна адзначаецца барышом. Колас.

2. Чысты прыбытак ад гандлю або перапродажу. Вялікі барыш абвастрае нястрымную прагнасць яшчэ большага барышу. Маркс. Гонка ўзбраенняў.. прыносіць фантастычныя барышы магнатам капіталу. «ЛіМ».

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казя́ўка, ‑і, ДМ ‑зяўцы; Р мн. ‑зявак; ж.

Усякае маленькае насякомае; кузурка. Аб фару стукнулася нейкая казяўка велічынёй з жука і немаведама дзе дзелася. Ермаловіч. // перан. Пра нікчэмнага чалавека. — Класавая помста? — нашто помста? Гэта задужа вялікі гонар для такой казяўкі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)