АПА́ТЫЯ

(ад грэч. apatheia абыякавасць),

стан поўнай абыякавасці, пасіўнасці, страты (поўнай або частковай) інтарэсу да навакольнага, унутраных памкненняў, эмац. рэакцый. Можа быць адзнакай некаторых псіх. хвароб (напр., шызафрэніі) або парушэння дзейнасці залозаў унутр. сакрэцыі.

т. 1, с. 419

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АВЕ́РСІЯ (ад франц. aversion агіда) сексуальная, адна з цяжкіх формаў сексуальнай дысфункцыі; стан, процілеглы лібіда. З’яўляецца вынікам узаемаадносін з партнёрам, які выклікае расчараванне сваімі паводзінамі, учынкамі і г.д., ці пэўнай псіхал. несумяшчальнасці партнёрскай пары.

т. 1, с. 62

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нірва́на, ‑ы, ж.

Паводле вучэння будыстаў — стан спакою і шчасця, які дасягаецца адмаўленнем ад усіх жыццёвых клопатаў і імкненняў. // Месца, дзе знаходзяцца «душы» ў такім стане. // перан. Стан спакою, сузірання і асалоды.

•••

Патануць у нірване гл. патануць.

[Санскрыт. nirvāna — знікненне, згасанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аве́рсія

(лац. aversio = агіда)

адна з цяжкіх формаў сексуальнай дысфункцыі, стан, процілеглы лібіда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

амарфі́зм

(ад гр. amorphos = бясформенны)

1) аморфны стан рэчыва;

2) перан. бясформеннасць, расплывістасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

антыферамагне́тык

(ад анты- + ферамагнетык)

рэчыва, у якім ніжэй пэўнай тэмпературы ўзнікае стан антыферамагнетызму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

іпахо́ндрыя

(гр. hypochondria)

стан душэўнай прыгнечанасці, які характарызуецца непамерным страхам за сваё здароўе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каагулапа́тыя

(ад лац. coagulum = згусанне + -патыя)

хваравіты стан, які выклікаецца парушэннямі згусання крыві.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сля́бінг

(англ. slabbing)

магутны пракатны стан, прызначаны для абціскання стальных зліткаў у слябы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэрміна́льны

(лац. terminalis, ад termmus = мяжа, край)

канцавы, канечны (напр. т. стан арганізма).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)