ацынко́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па ацынкоўцы (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краязна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст па краязнаўству; знаўца якога‑н. краю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ларынго́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па хваробах вуха, горла, носа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

латыні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне лацінскай філалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́пшчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца лепкай; спецыяліст па лепцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лінгві́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у галіне лінгвістыкі; мовавед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

птушкагадо́вец, ‑доўца, м.

Спецыяліст па птушкагадоўлі; асоба, якая займаецца птушкагадоўляй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракле́йшчык, ‑а, м.

Работнік папяровай вытворчасці, спецыяліст па праклейцы паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педыя́тр, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па дзіцячых хваробах, па педыятрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вітражы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст, мастак, які робіць вітражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)