расфіласо́фствавацца, ‑ствуюся, ‑ствуешся, ‑ствуецца; зак.

Разм. Пачаць філасофстваваць. — Збажына і тая расце іначай на вольнай зямлі, — расфіласофстваваўся дзед. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podupadać

незак. занепадаць, бяднець;

podupadać na zdrowiu — пачаць хварэць; страціць (сапсаваць) здароўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verfólgung

f -, -en прасле́даванне, гане́нне

die ~ áufnehmen* — пача́ць прасле́даванне

den Verfólgungen áusgesetzt sein — падвярга́цца прасле́даванням [гане́нням]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зака́паць

1. (запэцкаць) voll trópfen; voll sprítzen, besprítzen vt (запырскаць);

2. (лякарства) trópfen vt;

3. (пачаць капаць) ánfangen* zu trópfen [tröpfeln]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

распалі́цца, -палю́ся, -па́лішся, -па́ліцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Моцна нагрэцца ад агню, жару.

Жалеза распалілася дачырвана.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць гарэць.

Дровы распаліліся.

3. перан. Моцна ўзрушыцца, расхвалявацца; разгневацца.

|| незак. распа́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

счапі́цца, счаплю́ся, счэ́пішся, счэ́піцца; зак.

1. Злучыцца, зачапіўшыся адзін за аднаго.

Шасцярні счапіліся.

2. перан., з кім і без дап. Пачаць спрачацца, схапіцца ў бойцы (разм.).

Дзеці счапіліся за цацку.

|| незак. счэ́плівацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

|| наз. счэ́пліванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

затрашча́ць і затрашчэ́ць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; зак.

Пачаць трашчаць, трашчэць. // Трэснуць; пратрашчаць, пратрашчэць. Тэлефон суха затрашчаў і раптам сціх. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зафы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць фыркаць. // Фыркнуць некалькі разоў запар. Сабака зафыркаў і зноў заскуголіў, ціха, задаволена. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заха́ркаць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Харкаючы, забрудзіць; запляваць.

заха́ркаць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць харкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захло́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць хлопаць. // Хлопнуць некалькі разоў запар; прахлопаць. На дварэ захлопаў крыламі і прапяяў певень. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)