вы́галець, ‑ее; зак.
Стаць пустым, голым. Мне здалося, што адразу, як.. [Марылька] пабегла, усё навокал выгалела, апусцела. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́славіцца, ‑слаўлюся, ‑славішся, ‑славіцца; зак.
Разм. Стаць вядомым у якасці каго‑н.; праславіцца. Ён выславіўся як актывіст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздрабні́цца, ‑дробніцца; зак.
1. Стаць дробным, больш дробным; раскрышыцца.
2. Тое, што і раздрабіцца (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ско́ўзацца, ‑аецца; зак.
Разм. Стаць тонкім ад трэння пры слізганні; сцерціся. Палазы ў санях скоўзаліся. Канькі скоўзаліся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схематызава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.
1. Стаць (станавіцца), аказацца (аказвацца) схематызаваным.
2. толькі незак. Зал. да схематызаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбадзёрыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Стаць, зрабіцца бадзёрым; падбадзёрыцца. — Соль? Гэна можна! — яшчэ болей узбадзёрыўся Карпечак. Аношкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фемінізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак. і незак.
1. Стаць (станавіцца) фемінізаваным.
2. толькі незак. Зал. да фемінізаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ambition
[æmˈbɪʃən]
n.
1) амбі́цыя f., сла́валю́бства n.; імкне́ньне да паша́ны (сла́вы, ула́ды)
2) прадме́т жада́ньня
His ambition was to become a writer — Яго́ным імкне́ньнем было́ стаць пісьме́ньнікам
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ахмурэ́ць ’стаць невясёлым’ (Касп., КСТ), ’аслабець’ (Касп.), ахмырэць ’зрабіцца панурым’ (КСП), зхмарэ́ць ’тс’ (Грыг.). Да хмура//хмара, параўн. рус. охмарить ’надуцца, зазлаваць’, хмура ’пахмурны чалавек’, хмыра ’тс’, хмуры ’пакрыты хмарамі; пануры, невясёлы (пра чалавека)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Ацупе́ць, оцупе́ць, оцу́пнуць ’ахаладаць; змерзнуць, стаць цвёрдым (ад холаду)’ (КСТ), оцуплы перан. ’мёртвы (пра чалавека)’ (там жа), укр. оцу́пити ’зацвярдзець’. Да цупкі ’цвёрды’ або цупаць, цупнуць ’ахапіць’, параўн. схапіцца застыць’ (пра што-небудзь вадкае).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)