распа́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. распадацца — распасціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассла́бленасць, ‑і, ж.

Стан расслабленага; упадак сіл. Нейкая непрыемная расслабленасць авалодала Ігарам. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скандэнсава́насць, ‑і, ж.

Стан і ўласцівасць скандэнсаванага. Скандэнсаванасць пары. Скандэнсаванасць думкі і пачуцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скапе́цтва, ‑а, м.

1. Стан скапца (у 1 знач.).

2. Вучэнне секты скапцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́тус, ‑а, м.

У міжнародным праве — становішча, стан. Дыпламатычны статус. Статус незалежнасці дзяржавы.

[Лац. status.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлеметры́я, ‑і, ж.

Вымярэнні на адлегласці фізічных велічынь, якія характарызуюць стан падкантрольных аб’ектаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уду́шлівасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і стан удушлівага.

2. Частае, цяжкае дыханне; удушша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбуджа́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць прыходзіць у стан узбуджэння (у 2 знач.). Празмерная ўзбуджальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эйфары́я, ‑і, ж.

Стан прыўзнятага настрою, бестурботнасці, здаволення, якое не адпавядае аб’ектыўным умовам.

[Грэч. euphoria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kondycja

kondycj|a

ж.

1. форма, стан, кандыцыя;

być w dobrej (słabej) ~i — быць у добрай (дрэннай) форме;

2. стан, становішча, сітуацыя;

~a finansowa — фінансавае становішча;

~a materialna — матэрыяльнае становішча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)