буры́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па бурэнню. Круглашчокі, як дзяўчынка, бурыльшчык Саша Шубіч ввінчваў бурыльныя трубы. Кірэйчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкара́тар, ‑а, м.

1. Мастак, які піша дэкарацыі.

2. Спецыяліст, які афармляе сцэны, будынкі, паркі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сістэма́тык, ‑а, ж.

1. Чалавек, які што‑н. сістэматызуе.

2. Спецыяліст у галіне сістэматыкі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармацэ́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Спецыяліст з фармацэўтычнай адукацыяй. [Настуля] таксама вучыцца ў медыцынскім вучылішчы на фармацэўта. Гроднеў.

[Грэч. pharmakeus — які робіць лякарства ад pharmakon — лякарства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпажы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, спецыяліст па фехтаванню на шпагах. Адбыліся фіналы камандных спаборніцтваў шпажыстаў. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электразва́ршчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па электразварцы. Сахор вельмі добры электразваршчык, а спецыялісту заўсёды работы хапае. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эліні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паклоннік і знаўца старажытнай Грэцыі, элінскай культуры; спецыяліст у галіне старагрэчаскай філалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяду́чы, -ая, -ае.

1. Які прыводзіцца ў рух рухавіком (спец.).

Вядучыя колы аўтамабіля.

2. Які ідзе наперадзе; галоўны.

В. самалёт.

3. Які з’яўляецца галоўным; кіруючы.

В. інстытут.

В. спецыяліст.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перакла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст, які займаецца перакладамі з адной мовы на другую.

П. з польскай мовы.

|| ж. перакла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. перакла́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сардэ́чнік¹, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Чалавек, які хварэе на сэрца.

2. Урач, спецыяліст па хваробах сэрца; кардыёлаг.

|| ж. сардэ́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)