Verbum

задзьму́хаць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Дзьмухаючы, затушыць. Задзьмухаць лямпу.

задзьму́хаць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць дзьмухаць.

задзьму́ць ​¹, ‑дзьму, ‑дзьмеш, ‑дзьме; зак., што.

Дзьмучы, затушыць. Задзьмуць свечку.

задзьму́ць ​², ‑дзьму, ‑дзьмеш, ‑дзьме; зак.

Пачаць дзьмуць.

закуры́цца ​¹, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца; зак.

Пакрыцца сажай; задыміцца. Сцены закурыліся ад дыму.

закуры́цца ​², ‑курыцца; зак.

Пачаць курыцца.

закучара́віцца, ‑раўлюся, ‑равішся, ‑равіцца; зак.

Пачаць кучаравіцца. // Зрабіцца кучаравым. Шэрсць на тураўцовым сівым кані замакрэла, закучаравілася ад поту. Мележ.

замя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць мяўкаць. // Мяўкнуць, прамяўкаць. Зірнула кошка, замяўкала, вырвалася з Таніных рук ды ходу. «Вожык».

зарыга́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Запэцкаць ванітамі.

зарыга́ць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць рыгаць.

зарыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць рыкаць. // Азвацца рыкам. [Рабка] спынілася, цягуча зарыкала і павольна падалася назад да статка. Хомчанка.

зары́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць рыпаць. // Рыпнуць некалькі разоў запар. Хрыпла зарыпалі дзверы сянец, бразнула гучна клямка. Галавач.

засвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак.

Пачаць свістаць. // Свіснуць, прасвістаць. Уважліва праслухаўшы дзядзьку, Толік раптам спыніўся і аж засвістаў. Краўчанка.

расскака́цца, ‑скачуся, ‑скачашся, ‑скачацца; зак.

Разм.

1. Захапіўшыся скокамі, пачаць многа скакаць.

2. Скачучы, набраць большую скорасць (пра каня).