разма́х, -ху м., в разн. знач. разма́х;
уда́рыць з ~ху — уда́рить с разма́ха;
◊ шыро́кі р. — широ́кий разма́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
copious [ˈkəʊpiəs] adj. бага́ты; вялі́кі; шыро́кі; шчо́дры;
a copious vocabulary бага́ты сло́ўнікавы запа́с;
a copious writer пладаві́ты пісьме́ннік
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
машта́б, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Адносіны даўжыні лініі на карце, глобусе, чарцяжы і пад. да даўжыні ў натуры.
М. — дваццаць пяць кіламетраў у адным сантыметры.
2. перан. Размах, значэнне.
Шырокі м. будаўнічых работ.
У сусветным маштабе.
|| прым. машта́бны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тату́р ’шырокі шыты золатам пояс’ (Ласт.). Параўн. рус. дыял. татау́р ’шырокі пояс’, ст.-рус. татауръ ’баярскі пояс, пояс святароў, манахаў; скураны пояс’, якое з манг. tata‑ɣur ’папруга, лейцы’ (Фасмер, 4, 27; Анікін, 540).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прапі́л, ‑у, м.
Спец.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прапілоўваць — прапілаваць (у 1 знач.).
2. Прапілаванае месца. Шырокі прапіл.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Красла́ты ’шырокі’ (Сцяшк. Сл., Янк. II). Параўн. крэсла (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
барлі́на, ‑ы, ж.
Уст. Тое, што і барка. Шырокі Дняпро гойдаў на хвалях сваіх чароды барлін і байдакоў. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разла́ты, ‑ая, ‑е.
Абл. Які расшыраецца кверху, шырокі ўверсе; разлапісты. Вось мы ўжо сядзім пад разлатай старою елкай. Пянкрат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флейц, ‑а, м.
Спец. Плоскі шырокі пэндзаль з мяккага воласу, якім у жывапісе і малярнай справе згладжваюць свежапафарбаваную паверхню.
[Ад ням. Flöz — слой, пласт.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыраказа́ды, ‑ая, ‑ае.
Які мае шырокі зад, таз. Банадысь сеў у сані і сцебануў пугаю сытую, шыраказадую кабылу. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)