запо́ем, прысл.

Разм. Працяглы час, празмерна і без перапынку. Піць запоем. // Не адрываючыся, з вялікім захапленнем, напружана. Чытаць запоем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spell out

а) падава́ць, чы́таць па лі́тарах

б) удакладня́ць, вытлума́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Лібізава́ць ’чытаць па складах’ (вілей., Жд. 2) запазычана з польск. ślabizować, якое з лац. syllabicare < syllaba < cT.‑ грэч. συλλαβή ’склад, складанне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пэ́каць ’дрэнна чытаць’ (Мат. Маг., Шат.), ’курыць люльку’ (Шат.), ’біць не вельмі моцна, пляскаць’ (Бяльк.), ткнуць ’выцяць злёгку, пляснуць’ (Бяльк.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пі́сьменны, -ая, -ае.

1. Які ўмее чытаць і пісаць, а таксама які ўмее пісаць граматычна правільна.

П. чалавек.

2. Які мае неабходныя веды, звесткі ў якой-н. галіне.

П. інжынер.

3. Выкананы адпаведна, з асноўнымі патрабаваннямі.

П. праект.

|| наз. пі́сьменнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радо́к, -дка́, мн. -дкі́; -дко́ў, м.

1. гл. рад¹.

2. Частка тэксту або асобныя словы, літары, іншыя знакі, надрукаваныя ці напісаныя ў адну лінію.

Р. верша.

◊

Радок у радок — даслоўна, літаральна (спісаць, сказаць і пад.).

Чытаць паміж радкоў — здагадваючыся пра скрыты сэнс напісанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

recite [rɪˈsaɪt] v. (to)

1. дэкламава́ць, чыта́ць уго́лас (вершы)

2. падрабя́зна раска́зваць; пералі́чваць (факты і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unreadable [ʌnˈri:dəbl] adj. неразбо́рлівы (почырк, ліст і да т.п.);

This letter is unreadable. Гэты ліст немагчыма чытаць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

buchstabíeren

vt чыта́ць па скла́дах (па лі́тарах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

самаву́кам нареч. самоу́чкой;

ён с. навучы́ўся чыта́ць і піса́ць — он самоу́чкой вы́учился чита́ть и писа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)